Ik voel het - net als veel van ons - als een sluier over ons dagelijks leven hangen.
Wat mijn gezondheid betreft: Het traject met de medisch psycholoog in het ziekenhuis loopt af. We zijn bezig omdat bewust af te ronden. De bezoekjes aan de oedeemtherapeut gaan nu van om de twee, naar om de drie weken, kijken hoe dat gaat. Zo nodig ga ik weer wat vaker, maar eerst dit proberen.
Ik heb een aantal controles gehad bij de mondhygieniste, de uroloog, de kno-arts en de cardioloog. Dat gaat nu allemaal aardig goed. Dus met de nodige rust en aandacht kan ik gewoon verder. In maart weer naar de chirurg voor controle, dat blijf ik spannend vinden.
De medisch psycholoog heeft me doorverwezen naar een psychomotorische therapeut. Daar heb ik gisteren mijn eerste sessie bij gehad. Dat vind ik naast fijn ook wel spannend. Ik blijk een hechtingsprobleem te hebben vanuit mijn vroegste jeugd. En dat wil ik nu op deze manier gaan aanpakken. Soms vraag ik me af of ik dat echt nodig heb, maar bij de intake en de eerste sessie zaten mijn tranen gelijk al behoorlijk los. Het raakt wel aan iets wat blijkbaar lang en ver weg is weggestopt. Maar ik heb de verzekering gekregen dat je ook op je 61e jaar nog van alles kunt helen en verwerken. Dus, daar vertrouw ik dan maar op.
Wat ik ook heel helend vind zijn de leuke filmpjes die ik zeker een paar keer per week krijg van onze kleinkindjes. Daar word ik zo blij van! Moet je nu eens kijken:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten