Ik kreeg een steek van gemis, wat zijn we er al lang niet geweest!
Vorig jaar hadden we in november twee weken geboekt omdat we in de zomer verhuisd waren en toen pas aan vakantie toe zouden komen. Helaas bleek ik eind augustus borstkanker te hebben en er volgde een traject met operatie en bestralingen die deels samenvielen met onze voorgenomen vakantie. Die hebben we toen moeten annuleren.
Daarna bleek ons favoriete vakantiehuisje waar we al zo veel jaren kwamen te zijn verkocht en uit de verhuur gehaald. En dan is alles eigenlijk minder leuk, en stond ik even niet te springen om te boeken. Toen kwam corona. Om te gaan terwijl de restaurantjes dicht zijn trok me ook niet. Deel van de lol van naar het Posthuys fietsen is de koffie met met bijhorende cranberrygebak die je dan verdiend hebt. Een soes bij hotel Zeezicht met uitzicht op de boot hoorde er ook altijd bij. Om maar niet te spreken van het biertje met de bitterballen.
Hopelijk gaan we volgend jaar weer eens. Ik blijf verliefd op het eiland! Ik ga een ander mooi huisje opsnorren. En dan ga ik dit bankje eens opzoeken en genieten!!
Wat een prachtige foto. Ik kreeg dezelfde diagnose, ruim zes jaar geleden. Kreeg ook nog chemo. Wat was het genieten toen ik voor het eerst zonder pruik naar buiten ging, en de wind in mijn baby-haartjes voelde. Snap dus heel goed dat je weer snakt om naar dit mooie plekje te gaan. En dan nou die rare angstige tijd... Door die ziekte heb ik wel leren leven bij de dag, iets waar ik nu nog steeds veel aan heb. Probeer van elke dag iets moois te maken, met de mogelijkheden die er op dat moment zijn.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, de horeca is toch vaak de beloning voor een lange wandeling, hè, zo zie ik dat ook. Zie er naar uit, als het voorjaar is en de strandtenten hopelijk weer open mogen.
Probeer van elke dag iets moois te maken, met de mogelijkheden die er op dat moment zijn. Dat vind ik inspirerende woorden. Dankjewel! Lieve groet, Jacquelien
Verwijderen