Buren

Bijna tien jaar hebben we deel uitgemaakt van een woongroep in oprichting: 'De Naobers'.
We wilden een nieuwbouw project van 24 appartementen voor 50-plussers realiseren rond een gezamenlijke tuin (hof) met gezamenlijke ruimtes als een groeps-woonkamer/keuken een gemeenschappelijk atelier, een logeerruimte, een wasserette en een fietsenstalling.

Dit alles met de bedoeling om in deze groep naar elkaar om te zien en elkaar te inspireren en gezelligheid aan elkaar te beleven. Maar zonder Moeten. Meer als in 'Leven en laten leven!' 
En onder het motto: 'Gedeelde vreugde is dubbele vreugde en gedeelde smart is halve smart!'

Een prachtig plan, dat mooi past in de participatiemaatschappij. 


In de afgelopen 9 jaar hebben we bijna elke maand een zaterdag samen vergaderd om onze plannen vorm te geven en leuke dingen te doen (ook om elkaar te leren kennen). Zo stonden we op boeken- en rommelmarkten en hadden we op een leuke zonnige Koninginnedag een act met een levende fruitmachine. Maar we hebben ook heel serieus voor onze nieuwbouw van alles bedacht, getekend&gerekend, ontworpen en vormgegeven.  

Helaas hadden we op verschillende momenten verschillende soorten tij tegen en vorig jaar is de woongroep de Naobers opgegaan in 'de Hof van Zutphen' in navolging van de Knarrenhof in Zwolle. In Zwolle was er een combinatie van sociale huur-, vrije huur- en koopwoningen. Dat was ook onze wens, zeker vanuit de opvatting dat zo'n manier van wonen voor iedereen bereikbaar zou moeten zijn. In Zutphen bleek het door de dure grondprijs niet mogelijk is om sociale huur appartementen te realiseren. Op dat moment ging het project verder zonder ons. Het heeft wat tranen gekost, maar er viel niets aan te doen. Helaas!

Nu staan er rond het nu nog toekomstig te bouwen 'Hof van Zutphen' al een aantal woonblokken met daarin onder andere ook sociale huur appartementen. Nu gaan wij in een van flats wonen en kijken wij uit op het project waar wij graag helemaal 'voor het eggie' deel van hadden uitgemaakt.

We wonen dan wel op rollatorafstand van dit project, maar horen er niet helemaal bij. 
En dat is dan ook vooral nu de grote: 'Maar'....

Eerst zouden we bij een beetje alternatief, vooruitstrevend project gehoord hebben, zelfs als 'gangmakers' vanaf bijna het eerste begin. En nu wonen we er tegenover in een 'gewoon' flatgebouw, weliswaar kunnen we bijna op onze pantoffels naar onze vroegere woongroep-leden maar staan er toch net buiten. 

Maar daarmee kiezen we nu voor een haalbare optie en maken we daar - enigszins zuchtend - dankbaar gebruik van.

We krijgen een appartementje van 85 m2, bestaande uit een woonkamer en twee slaapkamers met een kleine berging en een balkonnetje 'aan de galerij'. Als het een woning binnen ons project zou zijn geweest was het prima geweest, want met de gemeenschappelijke ruimtes en de tuin was er toch sprake van 'extra'.... 

Maar nu is het alleen deze woning, wel op een leuke plek, pal achter het station, vlakbij de IJssel en op loopafstand van het centrum. Alles gelijkvloers met een lift. En hopelijk met leuke buren.

Het voelt een beetje bejaard. En we moeten nog 60 jaar worden. Maar eerlijk gezegd lijkt het me ook heerlijk om heel eenvoudig te gaan wonen, met weinig spullen en weinig gedoe, een beetje zoals op Vlieland. Waar we elke genoten vakantie ook altijd vandaan komen met de gedachte:
'Wat heb je toch maar weinig nodig om gelukkig te wonen!'