Al jaren en jaren zie ik dit beeld als ik de trap af loop.
In ons nieuwe appartement is alles gelijkvloers,
dus geen trappenhuis meer.
De foto's zijn me dierbaar, die zal ik zeker meenemen.
Al zal het kleurvlak waar ik ze vast weer op ga
hangen wel iets van lichtblauw worden...
In de gang misschien?
De lappendeken over de balustrade is ook helemaal bij ons gaan horen, dus die moet ook nog ergens een plek gaan krijgen...
Links van de foto's hangen deze geboorte aandenkens.
Mijn schoonmoeder heeft ze geborduurd.
Ook weer zo iets: Meenemen natuurlijk, maar moeten ze een plekje krijgen bij ons of nu alvast naar onze dochters?
Ik zal het ze eens vragen.
Ze horen voor mij zo bij elkaar.
Verder de trap aflopend hangen deze minivitrines.
Die kan ik misschien wel eens een ander functie geven.
Of uitbreiden met een vitrine-tje voor Sammie?
Nog een treetje lager hangen deze foto's van onze ouders
en in het midden ben ik bezig met het leggen
van de wol voor onze bruidsdeken.
Daaronder zie je nog net onze ouderwetse trekbel.
In ons appartement krijgen we een video-bel.
Kunnen we zien wie er beneden aanbelt.
En dan de deur op afstand openen.
Dat zal wel even wennen zijn...
Wat mooi om je oude huis, en daarmee jullie gezinsgeschiedenis, zo te documenteren. Dat worden mooie visuele herinneringen later! (Ik merk nu al dat ik soms héél goed na moet denken over hoe mijn vorige huis, waar ik bijna 25 jaar woonde, ook alweer in elkaar zat...)
BeantwoordenVerwijderenDe geboorte kruissteekjeslap van Zoon ligt al dik 23 jaar in mijn linnenkast. Waarom weet ik niet. Hem kennende mikt hij hem zo in de container wanneer ik dat ding aan hem geef.
BeantwoordenVerwijderenVoorlopig ligt-ie goed in de kast.. ;-)