Relativeren!

Gisterenmiddag de langverwachte echo gehad.
Gelukkig een heel aardige echoscopiste, Moniek, van haar mocht Wim met me mee naar binnen.
De huisarts had op mijn aandringen gevraagd om als er iets gevonden zou worden wat dringend was of ze hem dan gelijk wilden bellen. Ook met oog op dat we vlak voor het weekend zaten.

Moniek heeft zorgvuldig gekeken en ook foto's / plaatjes gemaakt van wat ze zag. Ik dacht dat ze eigenlijk niets zou mogen zeggen en probeerde aan haar gezicht af te lezen wat ze zag.
Toen ze mijn arme nier onderzocht zei ze gelijk heel open dat er geen stuwing was. Daar was ik volledig door verrast, want dat was het eerst wat ik had verwacht. Als ze haar 'echoding' op die plek drukte voelde ik daar ook precies de pijn. Het was heel duidelijk de nier die pijnlijk was. Later zag ze ook dat de urinebuis wat verdikt / geïrriteerd was. Een aanwijzing dat er al een steentje door dat buisje was afgevoerd of er even was blijven steken. Gelukkig zag ze verder geen ongeregeldheden. Toen zei ze dat ze ging overleggen met de radioloog. dat vond ik wel even spannend. Maar toen ze even later terug kwam zei ze dat die had gezegd dat als ik dit weekend koorts zou ik krijgen ik naar de huisartsenpost moest gaan. Dus misschien toch een ontsteking?

Ik ben na het onderzoek gelijk naar onze huisarts gegaan. Ik dacht dat ik niet ging wachten op koorts. Als ik een infectie zou hebben zouden mijn ontstekingswaarden verhoogd moeten zijn.
De assistente nam bloed af. En even later zei de huisarts dat die waarden normaal waren.
Conclusie: Niets heel afwijkend of heel ernstigs gevonden. Geen ontsteking.

Ik vroeg hoe het nu verder moest. Moest ik me maar met al die pijn en zo beroerd blijven voelen?
Er zit niets anders op. Waarschijnlijk is dat er kleine niersteentjes / gruis zijn die zitten te klieren. Met pijnstilling en ontspanning, veel drinken en blijven bewegen moeten die zelf oplossen en uitgeplast worden. Een uroloog zou ook eerst dit willen proberen. Dat heet een conservatief beleid. Pas als de nier helemaal afgesloten raakt en gevaarlijk gaat stuwen zouden ze me verder helpen. Na de zware diclofenac zouden ze dan eerst morfine gaan geven. En mocht dat niet helpen medisch ingrijpen. Daar kijk ik niet naar uit. Ik heb ooit zo'n koliek gehad. Dat was verschrikkelijk!

Verslagen verliet ik de spreekkamer van huisarts. Hij heeft me wel iets tegen de misselijkheid meegegeven. Maar die bijwerkingen die daar bij stonden waren zo heftig dat ik het nog maar even zonder probeer. Ik heb mij nu voorgenomen deze pijn tot woensdag (dan is het twee weken) vol te houden (behalve als ik echt een koliek krijg, dat ga ik bij de eerste hulp op de grond liggen) en dan een verwijzing naar de uroloog vraag. Vooralsnog vind ik mezelf best zielig.

Maar dan, en dat relativeert alles weer, lees ik op twitter dit:

We can’t believe it! Our beloved but sick mother is here in Kiyv to support us at the #Eurovision final! We’re going to make you proud Mom!

Nog even terug kijken naar hun optreden donderdag?
klik hier

Heel veel succes vanavond!