Zondag kwamen er vijf academiemeisjes op bezoek.
We voelen ons nog een beetje meisjes als we elkaar zien.
Want dat waren we, toen we - net 18 - naar de kunstacademie gingen
en we lopen sinds die tijd dus al zo'n 40 jaar met elkaar op.
Dat leek eerst in de soep te lopen omdat ik zaterdagnacht
met heftige pijn in de nierstreek bij de huisartsenpost terecht kwam.
Daar heb ik eerst een potje gehuild en toen heeft de arts mij
een pijnstillende injectie gegeven en mij doorverwezen naar de uroloog.
Vanaf 3 mei loop ik al af en aan met die nare pijn.
Ik wil nu wel eens weten wat er precies aan de hand is.
(vanochtend werd ik gelijk gebeld: woensdag een ct-scan, bloedprikken
en aanstaande vrijdag afspraak uroloog, waar hij in de blaas gaat kijken)
Het leek er op dat de injectie zaterdagnacht goed heeft geholpen,
want zondagmorgen leek het toch wat beter te gaan.
We spraken af dat de 'meisjes' eerst bij ons koffie zouden drinken
en mocht ik het daarna onverhoopt toch niet volhouden,
het hele spul zou verkassen naar Eerbeek waar ook een van ons woont.
Dat viel gelukkig mee, we zijn hier gebleven.
Ik was wel heel moe maar ook heel gelukkig met dit bezoek.
Ook nu hebben we weer een rondje gemaakt
waarin ieder vertelde wat er in haar leven speelt.
Luisteren, doorvragen, herkennen (of niet), troosten en lachen.
Er was van alles aan lekker meegenomen voor de lunch.
Heerlijke salades, mooi brood, kaas, nootjes, vis, pate en een wit koude wijntje.
Een salade was heel speciaal met witlof, bietjes, appel, nootjes,
gorgonzola, rode melde en hele kleine vioolbloemetjes.
Dat moest op de foto gezet worden natuurlijk.
Na afloop ben ik gelukkig en tevreden mijn bed ingedoken,
ik had het voor geen goud willen missen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten