Zo lachen dat ik bijna van mijn fiets viel...

Wat was het prachtig zonnig herfstweer gisteren. Half oktober en 24 graden. Heerlijk!!

Wim en ik besloten deze gelegenheid aan te grijpen om een terrasje te pakken op de markt. 

En zo zaten we aan het eind van de middag een uurtje zonder jas in het laatste zonnetje te genieten. 

We maakten een schaaltje bitterballen soldaat en dronken een mooi glas wijn. Heel rustig en bedaard. Of bijna bejaard... 

Op de terugweg fietsten we langs de IJssel die er verbazingwekkend rustig en vredig bij lag.

We passeerden nieuw gemaakte bloemperken die waren ingezaaid geweest met boekweit, in afwachting van de definitieve beplanting. Wim zei dat die boekweitplanten hun beste tijd wel hadden gehad. Dat klopte ook, ze waren geknakt en omgevallen. 

Wij tweetjes zijn pas 65 geworden en zouden een jaar of tien geleden nog op deze leeftijd van onze aow genieten. Ik vroeg daarom ook aan Wim:  

'Heb jij ook je beste tijd gehad? Of moeten jouw beste jaren nog komen?' 

'Natuurlijk', zei Wim, 'ik ben een laatbloeier, ik ben eigenlijk nog maar net in knop'. 

Toen moest ik zo lachen dat ik bijna van mijn fiets viel. Zo grappig!!!