Moe!

 

De dag op het stembureau heeft er wel ingehakt.

Overdag acht uur met twee pauzes, dat ging nog wel.

Maar vanaf 21.00 uur gingen we stemmen tellen:

1231 stembiljetten waren het.

Wat een enorme stembiljetten deze keer.

Alleen al het uitvouwen was fysiek zwaar.

Daarna per partij op stapels leggen en tellen.

Eerst op de lijsttrekker en daarna de voorkeurstemmen.

Wat een geweldig moment toen de getelde stempassen,

en de getelde stembiljetten op een partij na geteld waren.

De voorzitter van het stembureau zat met de telmachine klaar. 

Hij had ingetoetst hoeveel stemmen er nog voor  D66 zouden zijn.

En degene die die stapel geteld had zei precies hetzelfde getal.

Geweldig, dus deze keer helemaal geen een stem verschil.

We hoefden niet opnieuw alles na te tellen, 

maar konden de stapels per partij in gaan pakken.

Maar toen was het ook al wel twaalf uur geweest.

Hoe aardig iedereen ook, ik kon geen rood hokje meer zien.

Pas tegen een uur of een kwam ik op - maar voldaan - thuis.

Ik ging op de bank zitten om naar de uitslagen te kijken. 

Maar toen ik even later op wilde staan om naar bed te gaan,

kon ik bijna helemaal niet meer omhoog komen.

Alles deed zeer.

En vandaag komt er ook niet veel van wat dan ook maar.

Ik houd pyjama dag en rommel maar een beetje aan.

Gelukkig stond er bijna niets in mijn agenda.

Morgen maar weer eens verder zien...

PS Ik blijf het toch heel fijn vinden om mee 

te werken aan het behoud van onze democratie.

Hier zit ik naast onze voorzitter,

met een spatschermpje op mijn snoet,

allebei achter een eigen kuchscherm,

met de deuren open voor de ventilatie.

Ik kreeg het de hele dag niet meer warm...