Vijf maanden na de operatie....




Vanmorgen moest ik me in Deventer melden bij de radioloog voor controle. Wim was vrij en ging mee. Dat vond ik fijn, want ook al is het alleen maar een gesprekje en een klein onderzoek, en geen belastende bestraling of zo, toch voel ik me dan meteen weer patient. En alle onzekerheid omtrent het hebben van kanker komt dan in alle vrijheid naar boven geborreld.

Hier zit ik vrolijk te lachen in de wachtruimte, maar echt ontspannen voelde ik me niet. 

Voornaamste klacht die ik nog heb is hevige vermoeidheid en gebrek aan energie. Je zou denken als je moe bent, ga dan slapen, maar het slapen is niet zo eenvoudig meer. Ik doe mijn best: vroeg naar bed, geen koffie meer s'avonds en alcohol heb ik geminderd tot: 'bij een gelegenheid'. 

Het zou beter zijn als ik meer ging bewegen. Ik heb nu een verwijzing voor oncologische fysiotherapie. Daar ga ik nu dan ook maar weer eens achteraan. Weer iets wat moet. Leuk is anders. Mopper mopper....

Verder ben ik sneller overprikkeld dan voorheen. Ook na het doen van leuke dingen. En als er dingen zijn waar ik me zorgen over maak, de (klein)kinderen bijvoorbeeld, dan kan ik dat niet zo makkelijk meer relativeren. Het lijkt of mooie dingen, maar ook zorgen me dieper raken. Dat voelt kwetsbaarder. Ook dingen die mijzelf betreffen. Zo heb ik al een tijdje pijn in mijn oor. En wat lichte verhoging. Waarschijnlijk een virusje dat ik heb opgepikt van de kleinkindjes. Dat stoort me en ik moet dan mijn best doen om niet te denken dat het wel helemaal mis kan lopen met dat oor.... Stom he?


Helaas ben ik weer wat kilootjes aangekomen. Ik denk ook door de hormoonpillen. Daar wil ik me niet al te druk om maken. Ik eet gezond en omdat het me irriteerde dat sommige kleren niet meer pasten heb ik laatst gewoon twee leuke jurkjes en een prachtige jas gekocht. En vrijdag ga ik naar de kapper. Ook leuk! 

Ik ben onder behandeling bij de oedeemtherapeut, die me om de tien dagen venijnig in mijn borst knijpt. Dat gaat langzaam de goede kant op, maar er zijn leukere dingen om te doen dan steeds weer naar het ziekenhuis karren voor die pijnlijke afspraken.

Ook zie ik nog steeds de psycholoog. Ze spoort me aan om niet teveel van mezelf te verwachten en genoeg rust te nemen. Dus het is een beetje leven met de handrem er op... Het is wat het is.  


PS Ik hoop niet dat ik al te klagerig overkom. Ik ben blij dat ik zo'n goede behandeling heb gehad. De vooruitzichten zijn best goed. En ik ben niet somber.


16 opmerkingen:

  1. Ik vind je helemaal niet klagerig overkomen en me dunkt dat je reden tot klagen hebt. Het is niet niks, de diagnose, de operatie en alles wat daarbij komt kijken en al die akelige kwalen die je er ook nog gratis bij krijgt. Nee ik vind je juist eerlijk en heel dapper! Ik wens je veel goede moed en sterkte om de ongemakken die je nog tegenkomt onderweg naar herstel het hoofd te bieden! Groetjes, Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Annemarie, dankjewel voor je lieve woorden.
      Echt dapper zou ik mezelf niet willen noemen, eerlijk wel.
      Is ook wat waard!
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  2. Het is realiteit, kanker geeft zoveel na-leed. Gelukkig is er wat meer aandacht voor tegenwoordig, maar ondanks steun moet je het zelf doorkomen. En het komt, heel langzaam maar zeker er steeds beter voor te staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Vlasje, mooie term, die ik nog niet kende: Na-leed.
      Dat na-leed geeft ook een beetje ruimte voor dat wat het is. Maar al te vaak vind ik zelf dat het nu maar eens afgelopen moet zijn, hup, alles weer gewoon.
      Maar dat werkt blijkbaar toch niet echt zo.
      En dat is realiteit.
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  3. Herkenbaar dat patiëntgevoel in een medische omgeving en ook dat verminderde incasseringsvermogen. Bij mij door andere operaties. Ik schaam me daarvoor bij mezelf maar voor anderen zoals jij heb ik alle begrip. Nu dat nog aan mezelf geven 😉

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve DJaktief, klopt helemaal: In zo'n radiologisch ziekenhuis ben je in een klap weer patient.
      En dat verminderde incasseringsvermogen herken ik ook.
      De schaamte niet (echt).
      Ik wens je toe dat jij dat ook achter je kunt laten.
      Wees maar wat meer lief voor jezelf!
      Sterkte!
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  4. ik vind het positief dat je je gevoelens wilt delen, dit is zeker niet klagerig, ik zou eerder zeggen moedig. Het ergste is dat kanker nog altijd zo erg in de taboewereld zit en heel veel mensen er zo weinig mogelijk willen over praten en dus met hun gevoelens, problemen en mogelijke oplossingen eenzaam in zichzelf blijven zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Lut en Luc,
      Ja, wat is dat toch jammer, dat taboe op ziekte en dan zeker op kanker. Want je gevoelens delen hoort echt bij het herstel.
      Mijn motto is al jaren: Gedeelde vreugde is dubbele vreugde en gedeelde smart is halve smart!
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  5. Natúúrlijk mag je klagen! Als dat nou helpt om het met jezelf uit te houden?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Henny,
      Ik zie het meer als alles even op een rijtje zetten. En dat helpt me. Het is jammer als mensen het puur als klagen zouden zien. Ook al vind ik inderdaad dat ook klagen best is toegestaan.
      Ik mag van mij alles voelen wat er te voelen is. Het is wat het is!
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  6. Natuurlijk mag je van je af praten, daar lucht jij van op en wij kunnen daar wat van leren, moedig hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Handmade cards,
      Dat is lief dat je zegt dat er iets te leren valt van mijn blogjes. Dat is denk ik altijd wel zo als je nieuwsgierig bent naar de ervaringen van een ander. Dankjewel!
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  7. Helemaal niet stom. Het is gewoon niet niks waar je doorheen moe(s)t. Sterkte en blijf goed voor je zelf zorgen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Emie,
      Dankjewel voor je lieve woorden!
      Ik doe mijn best!
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen
  8. Hoezo klagerig? Het is niet niks wat er het laatste half jaar op je pad is gekomen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Rianne,
      Het is niet niks, inderdaad. Alhoewel ik ook wel vrouwen ken die het nog veel zwaarder te verduren hebben. Helaas.
      Voor mij blijft het vooralsnog toch borstkanker 'light'....
      Lieve groet, Jacquelien

      Verwijderen