Dat konden we zelf wel: We wisten helemaal niet hoe dat moest, maar zijn gewoon begonnen:
Eerst maakte Wim van houten latten het frame. Daarna gingen we de passende en de enige juiste scharnieren uitzoeken en kopen. Er ging een wereld voor ons open in de doe-het-zelf-zaak, weet ik nog. Het hele spul werd in de blanke lak gezet.
Toen gingen we naar de markt om canvas te kopen. Gewoon gebroken wit. Dat hebben we eerst in kleinere stukken geknipt, zodat we het in de wasmachine konden behandelen om het meer waterdicht te maken. Daarna hebben we de kamer deels leeggemaakt om alle stukken stof op de vloer uit te leggen en aan elkaar te naaien. Wim is wiskunde leraar, die kon de schuinte van de hoeken die weggeknipt moesten worden uitrekenen.
Toen hebben we met mooi band en kopspijkertjes de heleboel in elkaar gezet. Dat was leuk om te doen. We wilden ook wel dat het echt mooi werd. Een ophijs- touw er aan met een 'katrolletje'. En we hingen hem zo op zijn plaats op haken in het kozijn.
Niemand heeft ooit gezegd dat het er 'zelf gemaakt' uitzag.
Zeker 25 jaar plezier van gehad!
En toen ons parasoldoek - na jaren trouwe dienst - boven de buitentafel was versleten heb ik er zelf nieuwe stof op gemaakt, en gelijk opbergzakjes voor de batterijhouders van de lampjes die we er in wilden hangen.
Stof 22 euro en de lampjes van de Hema waren 2 strengen van 10 euro.
Daar hebben we heel wat zomeravonden gezelligheid aan beleefd.
Daar hebben we heel wat zomeravonden gezelligheid aan beleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten