Ik moet zeggen dat ik de laatste dagen wel steeds meer overvallen wordt door vermoeidheid. Dat was eerder al wel aangekondigd, maar ik moet dan eerst nog maar eens zien. Er is me nu ook verteld dat de vermoeidheid pas op zijn top is een tot twee weken na het stoppen van de bestralingen. Dat zal dan wel.
Het leven met een handrem er op bevalt me niet zo goed, maar dat gaat dus weer over. Zeggen ze.
Woensdag zie ik de hormonendokter weer. Ik neem aan dat ik dan ook gelijk met de tamoxifen zal gaan beginnen. Dat is dan ook weer afwachten hoe ik daar op reageer.
De laatste dagen heb ik een paar keer gedacht: 'Als ik nu al met de hormonen zou zijn begonnen had ik vast gedacht: Dat ik me nu zo moe voel of dat ik nu al een paar van die opvliegers heb of dat ik nu weer zo slecht slaap...' komt vast van die hormonen. Wat helemaal niet kan, want die heb ik nog niet gehad. Straks kan ik helemaal niet meer kan achterhalen waar wat nu precies door komt. Wat waar bij hoort, of wat zich eigenlijk toevallig nu voordoet.
Komt iets door de kanker zelf, of door de operatie, of door de narcose, of door vier antibiotica kuren, of door een bacterie, of door de bestraling, of door de hormoonbehandeling of was het er anders ook geweest?
Ik ga voor de meest uitgebreide behandeling inclusief de hormoontherapie, met de uitdrukkelijke verzekering dat mocht ik heel erg veel nare bijwerkingen ervaren ik een ander merk, een andere dosering kan uit proberen en in het uiterste geval er mee kan stoppen zonder dat het gelijk heel risky wordt. Het is zoals de hormonendokter zei: 'Die hormonentherapie neem je om een hele kleine kans nog iets kleiner te maken'.
We gaan het gewoon proberen. En ik neem de tijd om te ervaren wat er met me gebeurt. En of wat er optreedt ook weer afzakt.
Hopelijk duurt de periode dat ik met van alles ga gooien niet al te lang...
Anders heb ik nog wel wat serviesgoed voor je. Kan geen keuze maken, en moet echt minderen..
BeantwoordenVerwijderenSterkte de komende tijd.