Met tuiten!

Gisteren, na de laatste bestraling, toen ze me van de bank afhielpen kwamen de tranen. Met tuiten. En ik kon er voort ook niet meer mee ophouden. Een verrassing voor mijzelf. Waarschijnlijk had ik me groter gehouden dan ik zelf wist...

Even later hadden we een gesprek met de bestralingsarts. Ik had dit weekend inmiddels een soort uitslag op mijn borst gekregen, vergelijkbaar met de allergische zonneblaasjes die ik wel eens kreeg als ik iets teveel zon had gehad. Gevoelig, gloeiend en jeukerig... Ik had er aloë vera op gedaan, dat verkoelde iets. 'Dat', zo zei de dokter, 'is een reactie op de bestraling en die zal ook nog wel even erger worden. Evenals de vermoeidheid. Reken op een week of twee'. 
Vannacht voelde ik me wat koortsig en kon ik - zo moe als ik ook was - niet goed slapen. 
Dan voelt ziek zijn toch wat allenig. 

Vanmorgen was ik bij de hormonendokter. Hij zag aan me dat ik het bijna alweer te kwaad kreeg. 'U zit in een rouw periode' zei hij 'verlies van gezondheid, verlies van energie en vitaliteit, daar mag u gerust zes maanden voor uittrekken. Geef het tijd.'  Okeee...

Het leven met de handrem er op, niet kunnen doen waar ik normaal gesproken zoveel van hou, waar ik energie van krijg, bevalt me van geen kant. Het liefst zou ik nu allerlei etentjes organiseren met gezellige mensen, maar de moed zakt me al in de schoenen als ik er denk aan de boodschappen die ik dan eerst moet gaan doen.

Geduld. Geduld. Geduld....

Morgen begin ik met de hormoontherapie. De voornaamste bijwerkingen zijn: Pijn in spieren en gewrichten, overgangsklachten zoals opvliegers en stemmingswisselingen. 
Die bijwerkingen treden binnen twee weken op. Maar, dat is het goede nieuws: Ze kunnen daarna ook weer afzakken. De eerste afspraak met de hormonendokter staat op 30 december. 
Ik hoop tegen beter weten in dat ik nu eens die ene patiënt ben die juist gedijt op hormonen. Die er vrolijk en energiek van wordt en juist gewicht kwijtraakt in plaats van aankomt. Wish me luck!! 

Ondertussen luister ik naar deze 'blues' :

'Allennig moe 'j 't ok kunnen' van Daniël Lohues

Even luisteren?

In de storm
In 'n huus
Troost op 't fornuus
Of op 'n bed
In 'n motel
Gigantisch ver van 
Mar de grap
Ja de Is zo muuilijk 
Je moeten eben zien
Waor je moeten begunnen 

Allennig moe 'j 't ok kunnen
Dat moe 'j joezölf gunnen
Da 'j 't ook allenig gunnen

Makluk zat 
Met zien beiden
Is 'n hiel groot ding
Akelig precies
Ja, dat komp 't
Dat is waorum ik altied af en toe de blues zing 

Mar de gein
En de redding
Is um deur te gaon
Met de kop omhoog
Dan he'j't altied 

Ze liegen joe wat veur
Proberen joe te gebruuken
Dus je moeten 't ja wel
In joen eigen ik gaon zuuken