Energie

Ik had gisteren een moeilijke dag. Na een kopje koffie bij een vriendin ging al om een uur of 1 in de middag bij mij het licht uit. 'Okee... probeer je niet te ergeren Jacquelien en ga rust nemen!'.

Ik ging naar bed en probeerde te slapen. Dat lukt van geen kanten. Ik werd steeds afgeleid door de bestralingsuitslag boven mijn borst(en) in het gebied dat je ziet bij een t-shirt met een open ronde hals bijna tot aan het kuiltje in die hals. 
Die uitslag was aan het einde van de bestraling en nog veel meer daarna ontstaan. Gloeiend, beetje pijnlijk en nu vooral jeukend. 
En je wilt er niet aan zitten, maar het gaat zo vanzelf. 

Ik smeer er van alles op. Alles helpt wel een beetje. Aloë vera gel verkoelt, net als de Urtica gel van Weleda. We hebben ook nog de Bepanthen gekocht en ik gebruikte al CBD balsem die vooral heel fijn en ook wat pijnstillend was tijdens de bestraling.

Maar ja, nu leek het alsof niets meer hielp. Ik heb in dat gebied ook wel eens zonneallergie blaasjes gehad, daar deed het een beetje aan denken, al begon de jeuk nu wel erg te overheersen. Wim belde met de ziekenhuis of we er ook een hormoonzalf op mochten doen tegen de jeuk. Er werd overlegd en dat werd toch afgeraden. Maar misschien zou koelen helpen! Gelukkig hebben we een ice-pack in ons vriesvakje liggen en dat ging met een brandschone theedoek er om heen op de brandende jeukende huid tot die ijs- en ijskoud was. En dat verdoofde gelukkig. Hadden we dat maar eerder geweten.

De rest van de dag heb ik alleen maar een beetje gelegen, tv gekeken en Netflix. Ik kreeg zelfs een bordje eten in bed. In de avond heb een vriendin die vanochtend langs had willen komen met pijn in mijn hart afgebeld. Als ik nog zo moe zou zijn dan werd het niets. 

We krijgen straks ook vrienden voor de lunch. Wim gaat dat verder regelen als ik te moe ga zijn.
Dat gaat zo tegen alles wat ik ben in!!! Ik houd er van om alles gezellig te maken en heerlijke dingen in huis te halen en te kokkerellen. Maar gelukkig, ik heb aardig geslapen en ga zo voorbereidingen voor die lunch treffen, nog even een paar boodschapjes doen. En dan maar hopen dat ik er een uurtje bij kan zijn. 

Ik hoop dat ik volgende week weer wat meer mijn eigen vertrouwde energieke zelf ga worden. Dat zou tenminste volgens de dokters in de lijn der verwachtingen liggen. 

Wat mooi uit zou komen omdat ook in de lijn der verwachting ligt dat ons tweede kleinkind in aantocht is... Als ik daar aan begin te denken kan ik helemaal niet meer slapen. Zo spannend!!