Je bent gevoeliger dan je denkt...

Prachtig blog van Lisette Thooft,

dat ik met haar toestemming hieronder mocht overnemen.

-----------------------------------------------------------------------------

"Jij hebt pech," zei een helderziende ooit tegen mij, "je bent kerngezond. Er is niets dat jou dwingt om rustiger en gevoeliger te leven. Je moet het zelf doen." Ik heb natuurlijk helemaal geen pech, ik ben heel dankbaar voor mijn gezonde lijf. Maar ik snapte wel meteen wat hij bedoelde. Sommige mensen krijgen de ziekte van Lyme die hen, ook nog jaren nadat ze ervan genezen zijn, dwingt om rustiger aan te doen. Of een burn-out. Of herpes. Of migraine. Of een prikkelbare darm. Of een hernia. En ga zo maar door; de lijst is lang - ziekten en aandoeningen die ons nogal dwingerig duidelijk maken dat we gevoeliger zijn dan we dachten.

Als je niet ziek wordt, kun je alsmaar doorgaan met een snel en oppervlakkig leven dat draait om presteren, om show, om scoren. Gelukkig ben ik niet gevrijwaard van problemen, en ik kan je vertellen dat een scheiding, een verhuizing en binnenkort nog een verhuizing, mij óók dwingerig uitnodigen om het rustig aan te doen. Rustig in de zin van: mezelf koesteren. Vaak even helemaal niets doen, alleen dromerig voor me uit staren. De volgende cursus even uitstellen. Niet te veel van mezelf eisen. Vroeg naar bed.

Soms denk ik als ik aan het rebalancen ben: een flink deel van dit werk is mijn cliënten duidelijk maken dat ze gevoeliger zijn dan ze denken. Door het ze te laten voelen. Misschien is dat wel het grootste deel van dit werk. Want we zijn allemaal gevoeliger dan we denken. Je moest eens weten hoeveel mensen spierknopen hebben in hun rug... En als je erop masseert en ondertussen vraagt: "Wat doet jouw rug hier voor je?" dan antwoorden ze meestal: zorgen dat ik iets niet voel, maken dat ik iets kan blijven doen of dragen wat ik eigenlijk niet kan dragen. In wezen, beseffen die cliënten dan, ben ik mijn lichaam aan het overvragen, aan het opjagen en uitbuiten.

Ons denken is niet zo gevoelig - het denken is snel en koel, het is niet aan materie gebonden, dus het gaat razendsnel en altijd maar door, gevoelloos. Het gevoel daarentegen is traag, warm en kwetsbaar. En ons lijf is helemáál langzaam, en zacht, gevoelig en ontvankelijk.

Door al die denk-gestuurde levens die wij leiden is onze hele cultuur denk-gestuurd. Niet gevoels-gestuurd, en zeker niet lichaams-gestuurd. We proberen te doen wat we denken dat we willen. Als we zouden doen wat goed voelt, waren we allemaal veel trager en voorzichtiger aan het leven. En als we echt van onze lichamen zouden houden - niet van het uiterlijke plaatje van ons lijf maar van onze harteklop, onze kwetsbare maagjes en het merg van onze botten... dan zouden we ongetwijfeld ook veel beter zijn voor de Aarde, de natuur. Want wat we met onszelf doen, doen we ook met de Aarde: te veel eisen, opjagen, uitbuiten.

Weet dus dat je gevoeliger bent dan je denkt dat je bent, net als alle andere mensen om je heen. Ga liever nu al rustiger leven, voordat je iets krijgt dat je ertoe dwingt. Koester jezelf. Je lieve lijfje. En de Aarde.

bron