Vanmorgen om zeven uur zat ik op het bankje in onze badkamer mijn sportschoenen aan te trekken, toen Wim in de deuropening kwam staan en mij opnam. 'Het is nog wel vroeg he?' zei hij. Inderdaad, mijn wekker was om half zeven afgegaan en ik had wat net ontbeten en stond nog niet te springen van de energie om naar de sportschool te vertrekken.
'Raar he, gisteren heb ik zoveel gedaan: gewerkt, gezwommen, gewandeld, naar de kapper geweest, geblogd, gebreid, de was gedaan, gekookt en nu lijkt het even op. Ik heb ook een tijdje wakker gelegen vannacht. En ik voel die kies die pas gevuld is nog steeds en mijn maag is ook niet helemaal rustig. En de adrenaline van de goede uitslag van de mammografie is nu ook wat weggestroomd. Ik was bijna high van opluchting en nu voel ik me weer een beetje dippen naar een normaal niveau'.
Dat vond ik zo'n grappige vergelijking dat ik grinnikend mijn sleutels pakte en toch maar gewoon op pad ging.
Toen ik weer thuis kwam hebben we koffie gedronken en onze agenda's vergeleken en al onze dagen van dit jaar naast elkaar gelegd om te kijken wat we allemaal nog konden inplannen aan leuke en of nuttige bezigheden. En nu gaan we zo naar de markt voor wat najaar/winterplanten op ons balkon. En dan gaan we ook ergens samen lunchen. Zo, die dip is weer weggewerkt!
Van deze stapelkorting kan je toch alleen maar heel blij worden!
BeantwoordenVerwijderen