Bij mijn computer ligt altijd mijn schermbril. Die zet ik op zodra ik iets op mijn PC ga doen, want dat is echt veel rustiger voor mijn ogen dan mijn dagelijkse dubbel focusbril.
Nu heb ik ook twee nieuwe brillen. En mijn vorige die ik ook afwisselend nog draag en ook nog een zonnebril op sterkte. Die leg ik steeds bij elkaar op mijn bureau, zodat ik ze als ik me aankleed bij de hand heb. Zo samen met de bijbehorende brillenkokers is het een drukte van belang op mijn toch al volle bureau. Bovendien moet is soms drie brillenkokers openmaken voor ik de goede bril heb. Gedoe!
'Eigenlijk zou ik zo'n brillenrekje moeten hebben', zei ik tegen Wim; 'zo iets als ze in het zwembad hebben'... Ik ging er vrijdag op uit, en toog als eerste naar de kringloopwinkel. Daar zag ik eerst een houten bestekbakje. Zo iets:
Even later zag ik een theedoos. Het was een doos met een kunststof plaat er bovenop waarop vrolijk gekleurde theekopjes waren afgebeeld. In de doos zat een la voor de theezakjes die je er uit kon schuiven. Ik haalde de la eruit, zetten hem op zijn kant, deed mijn bril af om te kijken of die er in paste en jawel hoor, daar was mijn brillenkastje met acht vakjes.
Ik toog naar de kassa. Daar moest ik even wachten en ik raakte in gesprek met een bekende achter me in de rij. Ze vroeg wat ik ging kopen en toen ik het uitlegde leek het haar ook een goed idee voor een vriendin van haar die ook nogal veel brillen heeft. Ik zei: Er staat er nog een, precies dezelfde. Zij liep weg om hem te bekijken.
Toen was ik aan de beurt en ik vroeg of aan kassajuffrouw of ik alleen de inzetdoos mocht meenemen en of ik de buitenkant van de theedoos dus daar mocht laten, want daar had ik niets aan. Ik wilde hem dus wel betalen, maar niet meenemen. Het geheel kostte 4,50 euro en dat leek me een prima prijs, ook voor alleen de lade. Ze ging iemand bellen en ik kreeg van deze vriendelijke dame te horen dat ik alleen de inzetlade kon kopen voor slechts 1,50 euro. Dat was helemaal mooi. Ik had niet om een korting gevraagd maar zo'n voordeeltje is nooit weg.
De medeklant, die met dezelfde doos aan kwam lopen kreeg hem ook mee voor 1,50. 'Leuk als cadeau voor mijn vriendin Sietske', even later bleek dat ik deze Sietske ook ken; Ze was lang geleden bij mij op cursus geweest en ik had van haar mooie huis ooit een woonportret gemaakt. En nu kregen we allebei hetzelfde brillenkastje. Van dat soort toevalligheden kan ik erg genieten.
Wim hing fluitend het kastje op en zeg nou zelf, hoe blij kan een mens zijn voor 1,50....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten