Mijn drukke, rommelige maar gezellige week!

Tja, ik heb een drukke en rommelige week gehad. Vorige week zaterdag hadden we de algemene ledenvergadering van onze (voormalige woon)groep de Naobers. Er moest een nieuw bestuur komen en ik ben nu warempel penningmeester. Om de overdracht tussen het oude en het nieuwe bestuur te vieren hadden we vrijdag een etentje bij ons thuis. We hebben ons voorgenomen om steeds het zakelijke met aangename te combineren. Wopke bracht dit voorafje mee, met bietjes en Old Amsterdam kaas en een dressing waarvan ze zei dat er jenever in zat...

Ietje maakte een heerlijk groenten quiche. De salade en het toetje waren van mijn hand. Voor het toetje had ik voor het eerst zelf merengue gemaakt. Met mango, blauwe bessen, slagroom en mascarpone werd het rommelige en overheerlijke Eton Mess. We aten onze vingers er bij op.

Na het etentje heb ik het schaatsen terug gekeken, zodat ik rond middernacht zat je juichen op de bank bij de winst van Jenning de Boo!  Altijd bij dit soort festijnen denk ik altijd even terug aan Vlasje, een collega blogster die er niet meer is. 

Op deze foto zie je Jenning met Gerard van Velde, waar ik sinds zijn gouden 1000 meter medaille op de Olympische Spelen in Salt Lake City een zwak voor heb. 

Ooit zat 'Gouden Gerard' op een terrasje in Zutphen, waar onze dochter met een vriendin zo dapper was om op hem af te stappen en een gesprekje met hem aan te gaan.  

Onze dochter van toen zo'n 16 jaar, had die middag spierpijn in haar wangen omdat ze niet meer kon stoppen met de glimlach die hij op haar gezicht had getoverd.  

Dinsdag waren onze buddy's bij ons thuis, waar Mohammed mijn naaimachine zou nakijken, want hij maakte een ratelend geluid. Maar hij heeft de machine helemaal uit elkaar gehaald en alles schoon gemaakt en geolied. We vonden het een beetje eng, want ik moest terug denken aan de scene uit: 'Ja zuster, nee zuster', waar een Turkse vriend de brommer van opa zou nakijken, ook al had hij nog zo gezegd dat hij er geen verstand van had en begon met het opendraaien van de bel.... Maar Mohammed heeft het heel goed gedaan en mijn machine doet het weer als een zonnetje. 

Woensdagavond was de eerste bijeenkomst van de GLI, de gecombineerde leefstijlinterventie, waar ik door mijn huisarts naar ben doorverwezen. Zo zaten we met 12 mensen bij elkaar, jong en oud, om met goede moed om een half jaar lang een keer per week  bijeen te komen om allemaal wat kilo's kwijt te raken en conditie en energie op te doen. We hebben de eetmeter op onze telefoon gezet om een beter idee te krijgen van de calorieen die we binnen krijgen. Zo was ik helemaal verbaasd dat een handje walnoten die ik over mijn havermout strooi maar liefst 176 calorieen bevat. Goed om te weten.

Van de GLI ging ik naar de maandelijkse filmavond met onze filmclub. We zagen de IJslandse film Touch, die ik al zo mooi had gevonden op Vlieland. Weer mooi, weer tranen...  

Ondertussen had ik al een paar dagen last van mijn maag. dat was vorige zomer ook al zo. Misschien een niet goed sluitende maagklep? Na overleg met de huisarts ben ik begonnen met omeprazol en inmiddels gaat het gelukkig al weer wat beter. Maat wat is dat toch een vervelend gevoel. En wat kun je dan weer blij zijn als je je weer meer 'normaal' voelt. 

Donderdagmorgenvroeg was ik op de sportschool waar ik weer meedeed met de groep 'medsich fit'. Ik heb sinds het begin nog geen een keer gemist. En ik begin het zelfs leuk te vinden. Ik heb nu op de mini trampoline meer dan een minuut op een been gestaan. daar kan ik aan merken dat mijn balans en coordinatie een stuk is verbeterd. Ook het twee keer per week zwemmen gaat aardig goed. Al had ik een keer een suikerdip in het bad. En daar zat ik dan een mandarijntje te eten aan de kant en te wachten tot dat trillerige gevoel weer weg zou trekken. Het is beter om voor het zwemmen vooral eiwitten te eten, dat voorkomt zo'n dip...    

Verder werd ik gisteren door een vriendin op een lunch getrakteerd, waar ik ging voor een overheerlijke salade met gerookte kip en verse gember thee. Toen ik naar huis terug fietste wilde ik wat uitwijken voor een hele grote auto die wilde parkeren, toen ik tegen een klein stoeprandje botste en ineens op de grond lag. Ik werd overeind geholpen door een paar aardige mensen, gelukkig leek ik oke. En mijn fiets ook. Thuis wel wat arnica op mijn knieen gewreven, want daar was ik op terecht gekomen. Maar het lijkt mee te vallen. Gek hoor, als je ineens van je fiets valt.

Vrijdagmiddag heb ik onze kleinkinderen van school gehaald om een uurtje op hen te passen. Dat vind ik altijd zo leuk, en we hebben er nu een min of meer vaste afspraak van gemaakt. Elke vrijdag op het schoolplein staan met de andere ouders en opa's en oma's. Zo gezellig. 

Deze week hebben we ons balkon schoongemaakt en nieuwe plantjes gezet. Zo vrolijk en voorjaarsachtig.

En ik maakte weer eens een schortje. Een gezellig schortje, en ik las het boek: 'de lafaard' van Bas Steman.

Ik zag een paar leuke series en films. En Wim en ik kijken elke dag naar een aflevering van:'Parenthood' op Netflix. Onveranderd mooi om te zien.