Het Nederlandse woord dochter is hetzelfde in Farsi

De afgelopen weken zijn we druk geweest met onze buddy's. Wij zijn buddy's van een Iraans echtpaar van onze leeftijd dat in het AZC verblijft en daar al bijna twee jaar wacht op een verblijfsvergunning.

Ik noem ze niet bij naam, ze worden vanuit Iran in de gaten gehouden en bedreigd. Ik noem ze hij en zij. 

Hij heeft een week of vijf geleden een tia / beroerte gehad, dat merkte zij doordat hij op een avond zijn spraakvermogen kwijt raakte. Hij heeft, na allerlei onderzoeken, daar nu medicatie voor, maar hij is bang geworden. Hij was al slecht ter been en heeft ernstige trauma's na vijf slechte jaren in de gevangenis in Iran.

Door de stress van het verblijven in het AZC in dat kleine hokje van twee bij vier meter waar ze wonen, met alle regelzucht van het COA en de hoge spanning van de 750 medebewoners, gecombineerd met slecht slapen, leek het heel verstandig als zij een aantal dagen per week buiten het AZC konden verblijven. Even rust, een beetje bijkomen, bijslapen. Dus de vraag kwam of wij raad wisten.

We hebben dat in onze omgeving gevraagd. Het afgelopen weekend logeerden ze in het huis van een vriendin van een andere buddy die dit weekend weg was. Komende week zijn ze voor een aantal dagen uitgenodigd bij een andere (single) buddy met een groot huis. De eerste nood is gelenigd. Voor de komende maanden zijn ze in totaal vier weken welkom in huizen van vrienden van ons die dan zelf op vakantie gaan. En alleen al het vooruitzicht van een week per maand 'vakantie' geeft al wat verlichting.

Daarnaast lag er de vraag voor een goed werkende driewieler. En dan liefst een elektrisch ondersteunde voor haar; ze heeft een jaar geleden een nieuwe knie gekregen, die nog steeds dik en pijnlijk blijft. Op gewone fietsen durven ze niet. Het AZC ligt ver buiten het centrum; Er zijn een aantal driewielers in het AZC maar die fietsen zo zwaar, dat het een ware work-out is om ze te gebruiken. Bovendien, als die bezet zijn dan zit er niets anders op dan te lopen. En dat is voor allebei nou eenmaal niet makkelijk. Hij had zelf een driewieler gekocht, die hij nu moest repareren want er was wat kapot, maar ook als hij wel oké is, dan heb je aan eentje niet veel als je met zijn tweetjes bent. En ze doen nu eenmaal echt bijna alles samen. 

We wilden bij een erkende zaak een tweedehands elektrische driewieler voor haar kopen maar de prijzen begonnen bij 2000 euro en de zaak was niet in de buurt, dus vervoer en garantie waren ingewikkeld. Bovendien twijfelden we er aan of ze zo'n cadeau wel konden accepteren.  

Pas deze week dacht ik er aan om een oproep te doen op een aantal facebook groepen. En laat er nu iemand zijn hier in de buurt die er eentje heeft die ze niet meer gebruikt. We gaan vandaag kijken en hopen dat hij geschikt is, want de verkoper vraagt een klein prijsje. Fingers crossed.

Dit laatste schreef ik zaterdagmorgen. Het is zo prachtig afgelopen: Wij waren met hen met de auto naar Vorden gereden waar de fiets te koop stond. Ze konden de fiets uitgebreid proberen en ze kregen uitleg. De driewieler is intensief gebruikt, dan is te zien, maar helemaal in orde. Met een extra accu, dus ook nog een ruime actie radius, slot, licht, remmen, een reserve binnenband, alles compleet. Gekocht van een jonge vrouw die net drie weken terug een nieuwer model kreeg en deze gunde aan onze buddy's. Voor een klein bedrag, dat ze zelf wilden en konden betalen. 

Van het buitengebied van Vorden naar Zutphen is tien kilometer via kleine bosweggetjes. Toch wilde hij perse op de driewieler zelf terug fietsen naar het AZC. Ik vroeg me af of dat goed zou gaan. Hij kon verdwalen of een lekke band krijgen, maar dat was niet nodig; hij was met een veertig minuten thuis. 

En zij? Ze is zo blij dat ze nu kan fietsen zonder pijn in haar knie. Dat ze meer onafhankelijk is. Zo fijn om te zien. Ze wil graag iets voor me doen. En nu gaat ze een jurk voor me naaien. Ik heb een jurk die fijn zit mee gegeven, daar gaat ze een patroon van maken. En stof die ik al had liggen. Ik ben heel benieuwd. Eigenlijk vind zij het model te los / wijd naar haar zin, ze houdt meer van getailleerde modellen. Misschien is dat Iraans? 

Gisteren zei ze dat ze merkt dat haar Nederlands zo vooruit gaat doordat ze meer met ons is. Daar word ik ook blij van. Het communiceren via de vertaalapp is vermoeiend. Gelukkig hoef ik geen Farsi te leren, dat lijkt me zo moeilijk. Ik kan er echt niets van maken als ik ze samen hoor praten. Al begreep ik dat het woord dochter in het Nederlands hetzelfde betekent als in het Farsi. Grappig he?