Kijk nou eens wat ik vond.
Een leuk idee om zo'n berendekentje te maken
als (kraam) cadeautje of voor de peuterverjaardag.
Het gekke is dat er nu best veel mensen zijn
die echt alle tijd van de wereld hebben,
het leuk vinden om creatief bezig te zijn
en die gewoon zin hebben zoiets te maken.
En tegelijk werkt de andere helft van ons
zich een slag in de rondte met een baan,
met het thuis lesgeven aan hun kinderen en
soms ook nog mantelzorgen of vrijwilligerswerk.
Zelf ben ik blij met mijn werk en mijn creatieve dingen.
Maar voor klussen die al lang op een to-do-lijstje staan,
zoals het schilderen van de kast op onze slaapkamer
heb ik steeds niet genoeg energie of zin of moed....
En er is ook niemand die zegt:
'Kom ga eens aan het werk met de kwast en de roller!'
De ene dag gaat het veel beter dan de andere,
maar de zorgwekkende toestand in de wereld vraagt om
een soort stabiliteit die ik niet elk moment in huis heb.
Er is een zekere onderhuidse onrust en alertheid
die veel van mijn nacht- en gemoedsrust vergt.
Hebben jullie dat nu ook?
Ja dat heb ik ook enigszins. Minder geconcentreerd en weinig discipline. Uitstelgedrag. Ik ben een planner (controle freak kan je ook zeggen) en dat ik geen concrete plannen op de wat langere termijn kan maken, frustreert een beetje. Maar dan zijn er altijd weer aangename blogs, zoals de jouwe, die ik graag lees.Ik verveel me trouwens niet maar klungel een beetje rond.
BeantwoordenVerwijderenWat lief van je. Ik verveel me ook niet, maar de focus mist nogal eens en ik vind soms dat er bar weinig uit mijn handen komt....
VerwijderenIk help het je hopen, dat het allemaal weer goed komt. Soms heb ik zo'n bui dat ik het somber inzie. En dan mis ik degene die ik eerder was. Fitter, energieker, iemand die nooit aarzelde om plannen te maken en dingen aan te pakken.
BeantwoordenVerwijderenEn nu blijven dingen die ik juist mooi zou kunnen doen, zoals het familiefotoboek (samengesteld uit alle foto's uit mijn ouderlijk huis) afmaken gewoon liggen... stom he?
Wat zeg ik dan altijd tegen mijn opruimcursisten: 'Maak de klussen kleiner, zodat je steeds een stukje kunt doen!' Misschien moet ik dat ook maar eens tegen mezelf zeggen.
Oh ja, ik moet grinniken om ál die plannen die ik had als ik ooit lang aan huis gekluisterd zou zijn - moeilijke dikke boeken lezen,leren haken en sokken breien, allerlei klus- en knutselprojecten.... en nu is mijn concentratie beneden peil, en ben ik blij met de structuur die mijn werk - een beetje - biedt...
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar! Sterkte!
VerwijderenDag Jacquelien,
BeantwoordenVerwijderenJe blog pakt mijn reactie niet meer als Anoniem. Maar ik kan niet anders reageren.
Op je blog van vandaag wil ik tegen je zeggen:
Oh ja Jacquelien, heel herkenbaar! Afgelopen week had ik nog dat ik een beetje in de put zat. Ik belde met een vriendin die het ook had, en dan al samen pratend kom je toch weer zover dat je lichtpuntjes ziet en zoiets van tel mijn zegeningen. Zij en ik hebben nog een inkomen, en velen op dit moment niet. En als je dit deelt met elkaar of nu op jouw blog is het echt gedeelde smart is halve smart.
Liefs en sterkte voor iedereen die hier leest.
Carola
Groetjes
Carola
Ik heb het mailtje dat je me stuurde hierboven bij de opmerkingen gekopieerd.
VerwijderenGedeelde vreugde is dubbel vreugde.
Gedeelde smart is halve smart.
Mijn lijfspreuk!
Heel veel sterkte en liefs voor jou. Jacquelien