Vandaag een jaar geleden stierf mijn moeder.
Op 13 maart 2016 om twaalf minuten over twee.
Het was op een zondag.
Het verliep rustig en vredig.
Het verliep rustig en vredig.
Wij waren er allemaal bij.
De dominee heeft haar de zegen gegeven,
zuster Gina heeft voor haar gezongen.
Mijn moeder zelf had er vrede mee,
ze heeft veel gedokter moeten doorstaan,
het was genoeg, ze mocht gaan.
Het ging zo mooi als het maar kon.
We waren bij haar, tot ze ophield met ademen.
Toen was ze er niet meer.
Dat blijft heel gewoon en tegelijk heel raar.
Onze dochters waren nog op tijd;
wat waren ze mij tot steun.
Als je je moeder verliest en je dochters zijn bij je.
Zo dierbaar.
Een jaar verder.
Het gaat best goed met mij,
maar vandaag moet ik toch huilen.
Sterkte, en dat huilen, dat mag, hoort erbij, dat gevoel van gemis blijft, ook al gaat het met jou zelf goed.
BeantwoordenVerwijderenMet warme groet Manon
Je verliest ook geen leeftijd, maar je Moeder.
BeantwoordenVerwijderenGemis blijft, krijgt wel een plaatsje. Maar het blijft altijd moeilijk. Dierbaar. Sterkte van Carola