Tien jaar Binnenkant!

Vandaag bestaat Binnenkant 10 jaar!

Ik heb het inschrijfbewijs bij de Kamer van Koophandel nog even opgezocht

(dat kon ik trouwens zo vinden, je bent opruimcoach of niet...)

Voor 1 januari 2007 gaf ik al 14 jaar thuis interieurcursussen 

en had ik inmiddels ook een kleine praktijk als binnenhuisarchitect

maar dat viel onder 'resultaat als overige werkzaamheden', een bijbaantje dus. 

Mijn man Wim was leraar en hoofdkostwinner; ik verdiende de extraatjes.

Toen bleek dat Wim niet tot zijn pensioen voor de klas wilde blijven staan.

Hij zocht ander werk: het moest zinnig werk zijn, waarbij hij in een team kon 

werken en waarbij mensen gewoon blij zouden zijn als hij binnenkwam.

Dat was in zijn werk als wiskunde leraar niet altijd het geval...

Hij heeft via een ouderen-zorg-instelling werk gevonden als verzorgende 

en deed één dag in de week de opleiding die daar voor nodig was. 

Hij was toen 48 jaar en viel - karig - terug op het minimum loon.

Dat was bijna de helft van wat hij toen als leerkracht verdiende.

Dat was voor mij het moment om mijn steentje bij te dragen.

Niet een kiezeltje zoals eerst, maar een kei van een half gezinsinkomen.

Dat heb ik gedaan. Ik werd zelfstandig ondernemer. 

Dat voelde in het begin best 'anders'. Het was écht even wennen.

Ik moet zeggen dat ik toen dés te meer waardering kreeg voor het feit 

dat Wim als hoofdkostwinner toch maar mooi dat verantwoordelijke gevoel

al die jaren al had gedragen en ook altijd goed voor ons gezin had gezorgd.

Niet dat ik niets deed natuurlijk, maar ik merkte pas hoe comfortabel dat gevoel 

van financieel 'leunen op' was toen ik daar mee op heb moeten houden. 

Dus ik nam me voor om elke maand 1000 euro 'uit de zaak' te halen.

Dan moest ik natuurlijk wel meer omzetten, tenslotte maak je ook kosten.

Ik zocht een boekhouder, nam een zakelijk deel-auto abonnement,

maakte mijn - eerste - website, bezocht netwerkbijeenkomsten 

en werd lid van een ondernemersvereniging voor zzp-ers.

Mijn broer maakte mijn logo en ik bestelde 1000 visitekaartjes.

Die dingen vond ik allemaal leuk om te doen, maar het moest ook mooi!

Ik weet nog dat ik een ontwerp maakte voor mijn facturen, 

die aan een vriend liet zien, die zei: 'Het lijkt wel een diploma!' 

Dat 'zelfstandige' zijn met een eigen praktijk heeft me veel gebracht.

Veel onzekerheid, want daar reed ik dan weer met mijn autootje naar een nieuwe 

onbekende opdracht en dacht: 'Stel dat ik nou straks ineens niets meer weet?' 

Of ze vinden me arrogant: 'Wie denk ik wel dat ik ben om dat te zeggen?' 

'Straks blijft de telefoon helemaal stil en krijg ik geen opdrachten meer!' 

Maar gaandeweg viel die onzekerheid weg. Ik heb zoveel plezier gehad,

en kon er op vertrouwen dat ik iets kwam brengen waar mensen blij mee waren.

Het leukste om te horen vind ik:

'Nou zeg, daar waren we zelf nooit opgekomen!'

'Deze oplossing is leuker en ook nog goedkoper'

'Hé, ligt dat ding hier, die was ik al kwijt!'

Er zijn wel een paar echte 'leer' momenten geweest:

De keer dat een vrouw van een echtpaar toen ik bij hen thuis 

iets voorstelde om te doen, tegen haar man zei: 'Zie je nou wel!' 

(Altijd zorgen dat je niet gebruikt wordt om onenigheden te beslechten.)

De aannemer die, toen ik hem aansprak op iets wat hij anders had 

uitgevoerd dan ik had getekend, zei: 'Nee mevrouwtje, dat kan niet!'

(Niet boos worden, steeds in overleg gaan en er gewoonweg niet blind 

op vertrouwen dat er wordt gedaan wat is afgesproken.)

De opdrachtgeefster die een punt had toen ze zei dat ik haar niet genoeg ruimte 

gaf om vragen te stellen en haar niet voldoende 'mee nam' in mijn denkwijze.

(Bij een oefen-gespreksgroep: 'geweldloze communicatie' gaan.)  

Een aannemer die een afspraak met mij vergat en mij voor niets liet wachten.

(Fijntjes vertellen hoe benieuwd je bent hoe hij dit goed zal gaan maken en hoe 

veel je van bloemen houdt. Een uurtje later staat er een bloemist voor de deur.)

Conclusie:

Ik voel me comfortabel met mijn eigen zaak waarin ik alles zelf mag beslissen.

Tien jaar een goed deel van ons inkomen verdienen maakt me tevreden.

En werk doen wat me ligt, wat me goed afgaat, waar ik plezier in heb 

en waarmee ik vooral zoveel mooie ontmoetingen heb gehad 

met fijne mensen - die veelal heel tevreden waren - maakt me blij.

Ik ga voor nog tien van deze mooie jaren!