Als er iemand is die blij is dat het gaat dooien dan ben ik dat wel.
Ik ben er klaar mee, met die kou!
Vooral de gladdigheid buiten maakt dat ik me minder vrij voel.
IJzel vind ik doodeng. Ik ben namelijk nogal val-gevaarlijk.
Ik weet niet of het komt omdat ik mijn beide enkels gebroken heb gehad,
maar mijn evenwichtsgevoel is regelrecht beroerd.
Als ik kan struikelen over een richeltje zal ik het niet laten.
Ik houd me daarom krampachtig vast bij elk afstapje of trappetje.
Ik probeer echt om me niet te verstappen en dan gebeurt het juist.
Dus, ik probeer rustig en bedachtzaam te lopen en te fietsen,
maar ben altijd blij als ik weer op plaats van bestemming ben.
Bij de kachel.
Hier nog een, dan geen enkels, wel een pols.
BeantwoordenVerwijderenAls die angst erin zit dan gaat die er ook niet meer uit
Nog een paar daagjes! Zit er bij op
Groet Manon
Ik ben dus niet de enige, dat geeft een beetje troost!
VerwijderenFijne dag, Jacquelien
Alleen maar de vorst uit de lucht is voor mij al heel wat...
BeantwoordenVerwijderenMaar ik verlang ook wel naar de lente natuurlijk!
Hihi, plaats van bestemming, bij de kachel - hoe herkenbaar! Ik vind gladheid wel een mooie smoes om te bussen ipv fietsen - als het alleen maar koud is moet ik eigenlijk fietsen........;-(
BeantwoordenVerwijderenGroot gelijk! Maar nu is het bussen afgelopen, want morgen is het 5/6 graden..... Fietsen dus (als het niet regent....)
VerwijderenSorry, ik heb liever vrieskou en een zonnetje, dan een paar graden hoger en regen...
BeantwoordenVerwijderen