Vorig jaar op 14 november viel ik van de trap en brak mijn enkel. Het was op zaterdag. In de wachtkamer in het ziekenhuis zagen we op de televisie het nieuws over de aanslagen in Parijs. Verschrikkelijk.
Die maandag zouden we twee weken naar Vlieland, wat in het water viel door die val. Het herstel van die enkelbreuk duurde lang. Nadat het gips er de dag voor Kerst af mocht liep ik nog tijden mank en had fysiotherapie tot in april. De enkel bleef dik en pijnlijk. Het idee dat ik nooit meer zou kunnen rennen begon post te vatten. Pas in de zomer merkte ik dat ik echt beduidend minder last kreeg en sinds een maand of twee loop ik weer aardig goed. De enkel wordt bij overbelasting nog wat dik, maar echt pijnlijk is het niet meer.
Door die maanden met mijn been omhoog zitten was ik ook zwaarder geworden. Wim heeft mij uitgedaagd om dit jaar 12 kilo af te vallen. Dat is tot afgelopen maand voorspoedig gegaan. Ik ben 9 kilo afgevallen en ben daar reuze blij mee. Met die laatste 3 kilo heb ik nu de grootste moeite. Ik moet alle zeilen bijzetten alleen al om stabiel te blijven. De twee vasten (500 calorieën) dagen kan ik op het moment echt niet meer opbrengen. De speculaastrommel wenkt me steeds.
Het is hoog tijd voor nieuwe maatregelen. Vanochtend besprak ik het met Wim. Ik vertelde dat ik laatst de trein wilde halen en zo snel liep dat je het bijna rennen kon noemen. Misschien zou ik dat eens weer moeten gaan oppakken? De hometrainer is weer naar zijn eigenaar en met af en toe wat baantjes zwemmen kom ik er dus echt niet.
Wat te doen? Om mezelf een nieuwe impuls te geven bedacht ik dat het misschien leuk zou zijn om een vergelijkend onderzoek te gaan doen naar de sportscholen hier in de buurt. Dan leg ik me nog niet vast, maar kan her en der eens sfeer proeven en wat proeflesjes doen. Daarmee maak ik het wat spannender en dat werkt voor mij stimulerend.
Hoop ik. Want eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik de woorden 'ik' en 'sportschool' in een zin zou gebruiken. Zo zie ja maar: 'Het leven kan raar lopen!'
Het is misschien ook wel een goede therapie voor mij om me op iets anders te concentreren dan het grote wereldnieuws wat me zo onderuit haalt. Ik heb de hele week luchtige blogjes geplaatst, maar zit nog steeds elke dag na de verkiezingen in Amerika met een gevoel van verbijstering op de bank via de krant en de televisie te kijken naar wat er allemaal gebeurt in de wereld.
Ik moest me maar eens op iets anders gaan richten. Beter voor mezelf zorgen, gezond eten, sporten en me laten inspireren door fijne dingen. Morgenavond gaan we naar de film 'Down to earth' waar ik heel veel geweldigs over gehoord heb. Hoop dat dat me goed doet.
Ik wens iedereen een hele mooie week toe met fijne ontmoetingen en veel lieve woorden!
Dank je wel! Ik probeer ook om zo af en toe niet aan het wereldnieuws te denken, te wandelen, mijn voeten op de grond te houden en soms lekker op de bank te zitten met een mooi boek - dat is veel beter voor me dan me telkens weer te realiseren dat er ook veel slechte dingen zijn in de wereld!
BeantwoordenVerwijderen