In de nieuwsbrief van vtwonen zag ik posters van Elske; deze hier trok mijn aandacht.
Het is namelijk best lang geleden dat het hier in huis echt schoon was.
Mijn enkelbreuk, het tobben met mijn moeder, een dochter thuis met griep en daarna
zelf maar blijven hoesten is genoeg reden om het poetsen tot het hoognodige te beperken.
zelf maar blijven hoesten is genoeg reden om het poetsen tot het hoognodige te beperken.
En dat ga je toch zien, sterker nog, alles wat smoezelig is versterkt elk verveloos plekje.
Verhul ik die slijtage normaal met verse koffie en dito tulpen en een lavendelgeur-olietje,
nu valt die door vieze ramen in het lage zonlicht en spinnenwebben niet meer te maskeren.
Tijd voor de voorjaarsschoonmaak.
Punt is alleen dat mijn poetsplannen - die ik voor het opstaan nog volop omarm -
als sneeuw voor de zon verdwijnen na ontbijten, home-trainen, douchen en aankleden.
Slap als een vaatdoek moet ik eerst een tijdje hoesten, dan val ik aan op koffie en de krant.
Daarna is het tijd voor een boodschapje en daar moet ik dan vervolgens weer van bijkomen.
Een blogje maken lukt nog best, zolang ik de stofzuiger en de groene zeep maar negeer.
En ik weet heus wel dat ik het schoonmaken in kleine klusjes moet opdelen:
Elke dag een stukje van het huis aanpakken en gewoon kordaat beginnen!
Maar ik droom tegenwoordig wel eens van een groep schoonmakers in over-alletjes
die niet alleen alles blinkend schoon poetsen maar ook de plafonds opfrissen,
de muren rollen, de houten vloeren schuren en het marmoleum waxen.
Als ik door mijn vieze ramen naar buiten kijk
zie ik daar heus grotere problemen dan die van mij,
maar soms kan ik zo verlangen naar een stralend schoon huis
om rustig tevreden in te gaan zitten zijn...
Nou ja, ik kan altijd nog die poster ophangen,
dan wek ik daarmee de suggestie dat het vorige week gewoon nog schoon was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten