Vandaag komen twee vriendinnen op bezoek,
We kennen elkaar van de kunstacademie waar we
de opleiding voor interieurarchitect volgden.
We kennen elkaar nog van toen we 18 waren.
Dat is een heel dierbaar en kostbaar goed.
We hebben vanaf toen veel samen beleefd,
heel veel gelachen en soms bij elkaar uitgehuild.
Hier op de foto zijn we op Ameland.
We bekijken een bunker die de basis was
voor een interieurontwerpopdracht.
Ik zelf sta helemaal rechts met de paardenstaart.
En wat was ik toen toch slank!
(en ik waardeerde dat helemaal niet...)
Als vrouwen van deze jaargang zien we elkaar
meestal zo om de paar jaar met zijn allen.
Nu komen alleen Roos en Caroline
We doen het rustig aan met de groepsgrootte.
We zijn allemaal de 60 gepasseerd
en onze gezondheid is kwetsbaar.
Ik maak een kopje champignonsoep met witlofschuitjes
en misschien nemen we er een glaasje wijn bij.
Bijpraten en bijpraten en nog eens bijpraten.
Wat verheug ik me er op!
PS
We hebben een werkelijk heerlijke dag gehad.
Inspirerende gesprekken, lekker en gezond gegeten,
een stukje gewandeld, mooie herinneringen opgehaald,
onze plannen voor de nabije toekomst besproken,
geluisterd naar en meegeleefd met zorgen en verdriet,
en echt genoten van weer eens samen zijn.
Ter herinnering heeft Wim
deze foto van ons gemaakt.
Moet toch ineens denken aan dat liedje
van die drie kleine kleutertjes....
K wens jullie een ongelooflijk fijne dag en geniet van elke seconde!
BeantwoordenVerwijderen;-) Alleen, op dat hék zitten, dat wordt misschien wat problematisch? Bijzonder hoor, zulke oude vriendschappen. Ik denk meteen aan de mensen die ik mis, uit mijn studietijd, middelbare schooltijd.. Als ze nog leven: hoe zou het met ze gaan?
BeantwoordenVerwijderen