Gisteren was het 13 september.
Precies een jaar geleden werd ik geopereerd.
Daarna volgden de bestralingen.
Op de een of andere manier vond ik het fijn om
elke bestralingsdag een schilderijtje vol te kleuren.
Dat gaf me rust en iets om te doen, zonder druk.
Die schilderijtjes heeft Wim voor me opgehangen.
Afgelopen maandag had ik de jaarcontrole bij de radioloog.
Het afsluitende gesprek met de oncoloog is geweest.
Woensdag volgt nog een mammografie en gesprek met de chirurg.
Ik vond het ineens tijd om de schilderijtjes weg te doen.
Het was fijn om ze te maken en nu was het genoeg geweest.
De foto's die in het trappenhuis van ons vorige huis hingen
lagen nog netjes in folie in een koffer onder ons bed.
Deze foto's wachtten nog geduldig op een plekje in huis.
We begonnen met deze twee foto's van onze dochters 25 jaar terug,
heel vrolijk, op een zomerdag op een bootje in Giethoorn.
Ze komen heel mooi uit tegen het lichte groen van onze muren.
Voor de andere grote foto van de meisjes zoeken we nog een ander plekje.
.
Deze zwart wit foto's van onszelf
gaan we nog aanpassen en boven ons bed hangen...
Bleven deze foto's over.
De rechtse is leuk, maar ook wel erg verkleurd.
Daar probeer ik iets van de kleinkinderen overheen te plakken,
dat wordt dus (hopelijk) nog vervolgd.
En deze vier hebben we (nou ja Wim)
op een kleiner muurtje in onze slaapkamer gehangen.
Die kunnen we vanuit bed goed zien.
Zo leuk, het zijn onze dochters,
zo in de leeftijd van 5 tot 8 jaar,
maar in elke foto vind ik ze iets weghebben
van onze kleindochter Sammie, die pas twee jaar is geworden.
Trouwens ook van onze kleinzoon Marijn van bijna 10 maanden...
Zijn ze niet om op te eten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten