Ik zie er best tegenop, ook al weet ik dat er alleen een gesprekje en een klein onderzoekje plaats vindt. Bij eerdere afspraken merkte ik dat ik zodra ik het radiologie ziekenhuis in Deventer binnenstapte en mijn pasje scande, me weer patient voelde.
Dus heb ik de hele middag vrij gepland om bij te komen van de energie die me dat ongetwijfeld zal kosten.
Soms helpt een beetje lachen ook goed om wat te ontspannen.
In onze familie midweek vroeg mijn zwager hoe het met me ging.
Ik vertelde wat over mijn behandelingen en bijwerkingen daarvan en
mopperde wat over de nasleep van die (excusez le mot) kutkanker...
Zegt mijn zwager: 'Ik dacht dat je borstkanker had?'
Elke keer moet ik weer lachen als ik daar aan denk.
Een mooi misverstand wat een beetje verlichting geeft op zware momenten!
BeantwoordenVerwijderen