Update gewicht


Hoe gaat het met mijn gewicht?
Vorig jaar ben ik 9 kilo afgevallen en was ik tevreden met 82 kilo.
Het gewicht waar Linda de Mol 5 weken geleden haar afvalrace mee begon.

Hoe is het sindsdien gegaan?
Ik weet namelijk dat afvallen een ding is, maar het gewicht er af HOUDEN nog lastiger.

In januari ging ik nog sporten en bleek ook best goed te kunnen wandelen.
Dat hielp. Ik lette aardig op met eten en kwam soms een pondje aan 
maar dat had ik er ook wel weer snel af. 
 Nu na mijn vakantie stond ik op 84!!! Balen dus!!!


Ik kan me misschien beter wegen zoals op deze foto!
Maar toch kan ik er nu niet zo mee zitten. Dat komt zo:

Mijn man Wim werd ziek.
De eerste keer eind januari toen we net een weekendje in Amsterdam waren
en gezellig logeerden in het appartementje van zijn schoonzusje.
We zaten na museumbezoek en uitgebreid uit eten aan een kopje thee,
toen Wim ineens zijn hand op zijn hart legde en zei: 'Ik heb zo'n raar gevoel!'
Ik schrok enorm en dacht gelijk aan een hartaanval en vroeg: 'Wat voel je dan?'
'Een een heel naar en drukkend/brandend gevoel!'

Ik deed van alles tegelijk:
Mijn schoenen aan, kijken waar de sleutels lagen, of mijn telefoon opgeladen was,
in mijn hoofd de kaart van Amsterdam afspeuren naar dichtstbijzijnde ziekenhuis.
Bedenkend hoe krijgen we Wim hier naar buiten driehoog met zo'n klein trappenhuisje?
Wim zag wit en bezweet uit toen hij even later zei: Het zakt wel weer af geloof ik.
Toen kreeg ik de bibbers. Ik zat letterlijk te trillen van de adrenaline.
Het liefst ging ik direct naar huis, maar Wim leek dat niet nodig.
En de volgende middag dag zouden we naar een voorstelling waar zijn broer in speelde
en dat wilde hij beslist zien. En we zouden gaan toch brunchen bij vrienden? 
Ik liet me overtuigen en viel even later bij 'Wie is de mol?' in slaap!!! Zo moe!!

We zouden eigenlijk nog een nachtje blijven, 
maar Wim wilde na de voorstelling toch liever naar huis.
Maandagmorgen vroeg (nog in bed) kreeg hij hetzelfde gevoel weer. 
Ik belde direct de huisarts: we mochten gelijk komen.
Daar werden we gerustgesteld. Zijn hart was het niet. 
Hij rent twee keer per week hard en dan had hij het DAN wel gehad.
De huisarts dacht eerder aan zijn maag. In het Engels heet dit heartburn, 
dus hij vond het niet gek dat we bang waren geweest voor zijn hart.

Daarna een heel traject met medicijnen, anders eten, meer rust en onderzoeken.
Hij bleek de bacterie in zijn maag te hebben die een maagzweer veroorzaakt.
Dus eerst werd daar aan gedacht. Twee soorten antibiotica en maagbeschermers.
Toen bleven de klachten. Hij viel 3 kilo af. Toen op vakantie en rust nemen.
Geen koffie meer, geen alcohol, chocola, vet, munt, kruiden. 
Toch bleven de klachten. Plus hoofdpijn van geen koffie meer,
maar hij had het idee dat hij van de maagbeschermers ook hoofdpijn kreeg.
 Dus waren we de hele dag aan het bedenken wat nu wel en niet goed was.
Al in bed iets drinken, warme melk, dropjes in de nacht, kleinere porties eten.
We hebben van alles geprobeerd. We waren er de hele dag mee druk.

We zijn eerder van vakantie terug gekomen voor zo'n naar maagonderzoek.
Dat viel ook echt niet mee, maar de uitslag viel gelukkig heel erg mee:
Geen sporen van kanker, geen sporen van de bacterie meer. 
Maar enkel een breuk in zijn middenrif, waardoor de maag naar boven 'glijdt' 
en dan maagzuur in de slokdarm komt, wat die hele nare pijn veroorzaakt.
Dan breekt het zweet hem echt uit.

Dat is lastig en waarschijnlijk ook chronisch, maar niet ernstig.
Hij is nu bezig om te kijken of het met milde medicijnen rustiger wordt.
Zwaardere maagbeschermers neemt hij eerst liever niet. Dat kan altijd nog.

Maar wat heeft dat nou met mijn gewicht te maken?
Ik ben zo bezig geweest calorierijk / maagvriendelijk te koken,
dat ik mijn eigen koolhydraat-arme manier van eten compleet uit het oog verloor.
En als ik niet goed slaap (van stress) gaat het met mijn gewicht ook nooit goed.

Maar nu ben ik zo opgelucht en ontspannen dat ik de hele dag loop te zingen 
en ik slaap ik weer als een tevreden en gelukkig zonnetje.

Tijd om de draad weer op te pakken.
Ik wil die twee kilo weer kwijt. 
Kon ik ze maar aan Wim geven, 
die mag er wel 15 kilo bij hebben....


2 opmerkingen:

  1. Wat een verhaal, wat fijn het al met al " meevalt ". Als je dit zo leest zijn die 2 kg eigenlijk niet zo belangrijk. Wens hem veel beterschap, dat het maar snel rustiger wordt
    Met warme groet Manon

    BeantwoordenVerwijderen
  2. die 2 kg krijg je er ook wel weer af, zelfs Linda kan het ;-)

    BeantwoordenVerwijderen