Traditie is bij ons thuis om nog voor het paasontbijt - in onze tuin - eieren te zoeken.
Die worden door iemand buiten ons gezin verstopt, zodat iedereen mee kan doen.
Gewoon chocolade paaseitjes en gekleurde gekookte eieren - voor iedereen een eigen -
waar zijn of haar naam op staat.
De chocolade paaseitjes mag je pakken waar je ze vindt. Maar voor de andere eieren is het zaak om op zoek te gaan naar jouw eigen ei.
Dus vind je er eentje die niet voor jou is dan moet je zo onschuldig mogelijk kijkend fluitend verder zoeken. Dat valt soms niet mee. Je reflex is namelijk om gelijk te roepen:'Hier ligt er eentje!'
Er is meestal een pechvogel bij die zijn eigen ei niet kan vinden, terwijl de anderen hem allang hebben opgemerkt. En de eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat ik dat vaak ben.
Ik kan normaal gesproken goed zoeken, en vindt vaak van alles terug voor anderen, maar er wordt hier en daar een sport gemaakt om mijn ei zo moeilijk mogelijk te verstoppen. Maar uiteindelijk helpen ze me dan heus wel. Al is het maar omdat we dan allemaal aan de koffie en het krentenbrood kunnen!
Jammer dat ik geen klein kleutertje meer heb om dit schattige pakje voor te maken. Daar kun je vast heel goed mee zoeken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten