Luisteren is meer dan horen!

Erik Stynen 

Deze tekst kwam vanmorgen langs op Facebook. 
Ik werd er door getroffen.

Ik ben van nature niet een echt goede luisteraar.

Vaak ben ik ongeduldig en soms denk ik toch al te weten wat de ander wil zeggen 

of ik vul het - op mijn eigen manier - gemakshalve zelf maar alvast in.

In mijn werk ben ik een keer door een opdrachtgeefster daar op gewezen.

Dat zei ze met de beste bedoelingen en daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor.

Ik kwam een plan voor de inrichting van hun nieuwe huis presenteren 

en was zo vol van mijn superleuke oplossingen dat ik te snel over hen heen ratelde.

Te snel voor hen. Het was meer een overval dan een gesprek.

Ik ben toen lid geworden van een gespreksgroep voor geweldloze communicatie.

Nou, wat bleek: Ik kon er niets van!

Alles in mij wil met oplossingen komen, en wel meteen!

Vooral met inventieve en creatieve oplossingen.

Laat mijn raderen maar draaien, daar ben ik eerlijk gezegd juist heel goed in.

Maar het overbrengen van die oplossingen, het presenteren, kon veel beter.

  Ik heb mij nu aangeleerd om als telkens ik iets heb aangedragen of gepresenteerd,

letterlijk iets achteruit te gaan zitten en open om eerlijke reacties te vragen.

En dan alle tijd en ruimte te geven om zich meningen te laten vormen.

Daarbij probeer ik ook om veel vragen te blijven stellen, 

waarbij het me - heel soms - zelfs lukt om een stilte te laten vallen.

Zodat ieder in zijn of haar eigen tempo naar zijn of haar eigen gedachten kan luisteren.

En het leuke is, dat opdrachtgevers zichzelf - en mij - met hun antwoorden vaak blij verrassen.