Trouw

Na de vrolijke slaapkamers van gisteren voelde ik vanmorgen de behoefte om nog 

maar weer eens te vertellen over de wollen vilten deken die ons al jaren lekker warm houdt.

Die bruidsdeken heb ik namelijk zelf gemaakt (onder deskundige begeleiding) 

ter gelegenheid van ons zilveren huwelijk in 2012.               

Toen ik op een maandagmorgen begon met de vijf dagen van deze 'dekenweek' 

stond dit gezellige bruidspaartje al op mijn werktafel te wachten.  

Als basis legde ik witte wol (heel dun uitgeplozen lontwol) 

in verschillende laagjes overlappend en in verschillende richtingen.

Daar overheen kon ik gaan 'schilderen' met gekleurde wol.

Ik heb er niet over nagedacht wat ik zou maken, het 'ontstond' gewoon.

Het middelste deel maakte ik zo groot als kon, dat wil zeggen zo groot als ik er nog bij kon.

Na het 'leggen' moest door eindeloos bewegen met zeep en rollen 

het geheel van losse wol in elkaar grijpen/vilten en kromp het ook een heel stuk.

De bruidegom kwam langs en rolde gezellig even mee...

Dat middelste deel was te klein voor een tweepersoons deken. 

Daarom heb ik daarna randen gemaakt die ik later aan met de hand elkaar het genaaid. 

Ik wilde er ook nog een tekst op borduren en koos 

(dank je wel Herman van Veen) voor 'samen bramen plukken'.  

Op ons zilveren bruiloftsfeest hing de deken kant en klaar te pronken.

Dat was nog eens een mooie achtergrond voor het moment waarop 

Wim mij - voor al familie en vrienden - eindelijk eens ten huwelijk vroeg.

(dat was er namelijk nooit van gekomen...)

Ik heb - van harte - ja gezegd op de vraag of ik met hem getrouwd wilde zijn en blijven.

En dan kom ik toch op het volgende:

De afgelopen 45 dagen waren een ware vuurproef voor ons huwelijk.

Wim heeft mij (de eerste 10 dagen zelf ziek van een keelontsteking) zo lief verzorgd.

En ik was (geloof me) heus niet op mijn best:

Ik had veel pijn, sliep heel slecht en kon eigenlijk niets zelf.

Daarbij maakte ik me zorgen, was onrustig en nerveus.

En daar was Wim, mijn rots in de branding.

Lieve Wim, ik heb het al vaker persoonlijk tegen je gezegd, 

maar dan nu nog eens voor iedereen die dit leest: 

Heel erg bedankt voor al je zorg, aandacht, liefde en trouw.

Daar kan geen deken tegen op.