Twaalf en een half jaar getrouwd....

Op 2 augustus zijn onze koning en koningin 12 1/2 jaar getrouwd.
Natuurlijk herinnert iedereen zich van 02-02-02 Carel Kraaijenhof en de traan van Maxima.
 

Kijk hier even terug naar Carel Kraaijenhof met Adios Nonino.

Maar ik dacht ook terug aan ons eigen oranje feestje bij ons thuis. 
Op deze feestelijke zaterdag liepen onze eerste gasten rond half tien over de uitgelegde rode loper bij ons naar binnen. Zij hadden gezellige hapjes bij zich voor het oranje buffet en vulden de speciaal voor Het Huwelijk opgestelde vragenlijst in met 22 voorspellingen over het verloop van de plechtigheid:

Wie zou het eerst huilen? 
Wanneer kwam De Kus?
Zou WA een sabel dragen en zo ja links of rechts?
Zou het volk verblijd worden met een muzikale bijdrage van Pieter? 
Hoe zat het met de bruidsmeisjes? 

Na het invullen van de vragenlijst en het inzetten van 2 euro in de prijzenpot (het moet tenslotte wel ergens om gaan) was het afwachten wie de meeste antwoorden goed zou hebben, en we zetten ons voor de televisie om het hele spektakel te gaan volgen.

Voor deze gelegenheid waren wij natuurlijk passend gekleed.

Er waren diverse bruidjes (met sluier en sleep), andere dames hadden zich zo vorstelijk mogelijk uitgedost met handschoentjes, parels en hoed. Een dame werd vanwege haar enorm oranje tulen geval verzocht achteraan te zitten. Heren hadden hun nette pak opgeleukt met oranje stropdassen, wimpels (als sjerp) en avondvierdaagse medailles die in deze context toch voor een officieel tintje zorgden. Ook waren er gasten die de vlag met daarop de bekende verlovingsfoto (verkrijgbaar bij iedere supermarkt) als versiering in hun kleding hadden opgenomen.

Wat betreft de aankleding van ons huis waren we subtiel te werk gegaan.

We wilden niet dat ons feestdecor er uit zou zien als de eerste de beste voetbaltribune, dus hadden we de ramen beschaafd versierd met gouden en oranje kroontjes. Er waren oranje bloemen,  rood-wit-blauwe ballonnen en oranje zakdoekjes voor onze oranjetranen. Het klapstuk van het buffet was een heuse bruidstaart van 3 lagen met een bruidspaartje erop, bedoeld voor de winnaar van onze vragenwedstrijd (die natuurlijk wel geacht werd die taart te delen).

Toen de ceremonie begon was de kledingkeuze van de koninklijke gasten een dankbaar gespreksonderwerp. Zo waren we wel teleurgesteld dat Trix niet in een bontjas verscheen, en dat het aantal wanstaltige hoeden of foute jurken beperkt bleek.

De jurk van Maxima werd 'hoewel aan de katholieke kant’ als voldoende beoordeeld.

De sluier gaf een mooi Argentijns tintje, maar alles bij elkaar vonden we het geheel wel wat vormelijk. We hadden haar (en ons) een vrolijker, sexy-er ontwerp gegund.

Onze beleving van de ceremonie werd nogal gekleurd door gedane voorspellingen.

Zo vond een aantal van ons het bijzonder jammer dat er geen spoor was van een hysterische Emily en dat er best een of andere Koninklijke Uk in een buggy had mogen verschijnen.

Te midden van al de hilariteit en het gedoe zat ik zelf stilletjes te genieten van de inrichting van de Beurs van Berlage, voor mij de verrassing van de hele plechtigheid.

De van zichzelf al prachtige ruimte werd versterkt door de strenge indeling van de zaal, de heldere blauwe loper en de strakke manier waarop de bloemen (mooi in één kleur) waren gebruikt. Aardig was dat het bruidspaar de (voor hen) meest belangrijke gasten in het vizier kon houden in plaats van alleen maar ogen in hun rug te voelen. 

De speciaal ontworpen tafel was natuurlijk het klapstuk. De fikse maat van de tafel was geweldig; In zo’n ruimte moet je wel wat durven en de vorm met de bijpassende stoelen was helder. Het aanschuiven van de getuigen aan de zijkant van de tafel was een vondst, en de troef van de uitroltafel vond ik geestig, verrassend en tegelijkertijd uitblinken door eenvoud.  

 Voor wie het even terug wil kijken Klik hier : De uitroltafel rolt uit na 7.20 minuten....

 

Speciaal in deze zaal, trof het geheel mij vooral als heel ‘Nederlands’.
Tijdloze schoonheid in vorm en verhoudingen zijn al langer terug te vinden in ontwerpen van nationale bodem. Al met al een prettige tegenhanger van die overgedecoreerde nuffige gouden koets met bijpassende lakeien. En zeker door die eenvoud vele malen koninklijker dan onze hilarische verkleedpartij voor de televisie

Wat betreft ons feestje: we hebben veel plezier gehad, Er bleken 3 winnaars met 15 vragen goed. Na afloop aten we de bruidstaart en namen we er een slokje op in het oranjezonnetje.

Even een paar dagen rust voordat de Olympische Spelen zouden beginnen. De meeste oranje versieringen konden we laten hangen voor Gerard, Jochem, Jan, Renate en Gretha.

We waren er toch maar druk mee!