Live 'fitness'

 

Gisterenavond meldde ik mij op het Stadhuis van Zutphen om te helpen met het tellen van de stembiljetten. 

We zetten de stembussen op hun kop en gingen aan de slag om die grote bult formulieren uit te vouwen en ze op te stapelen.

Er waren een paar vrouwen die actiefoto's wilden maken voor omroep Gelderland. Ik heb er, druk als ik was, niet zo opgelet en was dan ook heel verbaasd toen even later onze stembureauvoorzitter me riep om te laten zien welke foto ze hadden geplaatst. 

En jawel, op de voorpagina van het deel dat de verkiezingen live volgde zag je me, niet al te charmant, op de grond zitten druk bezig met mijn 'fitness'...

Het was echt helemaal in het begin, want even later ging het vest uit en de sjaal af, want we kregen het er goed warm van. 

Wel leuk om onze kinderen te appen om te laten zien wat hun moeder aan het doen was. 

En om deze print-screen hier op mijn blog te plaatsen.

We waren met een gezellig groepje en we waren om kwart voor twaalf klaar met het tellen van precies 1100 uitgebrachte stemmen. Onze taak zat voor de avond er op...

Stemmen tellen in het Stadhuis van Zutphen!

 

De meest simpele manier om iets te doen om de wereld een beetje mooier te maken is door je stem te laten meetellen. Ga allemaal stemmen vandaag!

Persoonlijk zou ik het waarderen als we gaan stemmen op partijen die het meest staan voor de verbetering of de versterking van de rechtsstaat.

Dat zijn volgens onderzoek Volt, Partij voor de Dieren, Groen Links / Partij van de Arbeid, NSC en D66.

Zelf werk ik vanavond mee met het tellen van de stemmen, dit keer in het stembureau in het Stadhuis van Zutphen, wat ik een extra mooie plek vind om iets te doen voor onze democratie. 

Ik zie wel een beetje op tegen het uitvouwen van de stemformulieren die dit jaar zo groot zijn dat het een ware fitnessoefening lijkt te gaan worden...

Voor onze cappuccino...

Op 7 juni schreef ik dit blogbericht

waarin ik onze bejaarde koffiezetter bedankte 

voor de bewezen diensten en een nieuwe ging kopen.

Hieronder staat de oude en ernaast een foto van de nieuwe.

 

Nadat ik bij de Hema het nieuwe ding had gekocht en uitgepakt

vonden we allebei dat hij te groot was voor ons aanrecht.

Te hoog en te diep en daardoor veel te massief.

We hebben hem dezelfde dag nog terug gebracht.

Daarna heb ik een tijdje gewacht en toen ik wat later nog 

eens on-line ging winkelen voor een nieuwe vond ik deze.

Ik heb hem - tegen onze gewoonte in - besteld en kon 

hem een dag later al ophalen bij het ophaalpunt vlakbij.

We pakten hem uit en hij voelde zich gelijk thuis.

De kleur, de maat, het geluid : alles klopte! 

Er zat een bijpassende koffiefilter bij en 

hij kostte maar de helft van die van de Hema,

wat natuurlijk een leuke meevaller is, maar het meest 

belangrijk is dat hij een lekker en goed warm bakkie zet.

 

Helaas is daarna onze melkstomer kaduuk gegaan.

En dan eigenlijk alleen het staafje waar het trilding, dat 

het schuim maakt dat was afgebroken van het dekseltje.

De mooie roze kan, het oplaaddeel waar hij op staat,

 dat functioneerde allemaal nog helemaal prima.

Ik wilde een nieuw dekseltje bestellen, 

maar Wim wilde eigenlijk toch een hele nieuwe.

Hij is op onderzoek uitgegaan en heeft deze 

gekozen omdat hij PFAS vrij is en ook vrij stil,

al hadden we er liever eentje met meer inhoud.

Maar we zijn meestal maar met zijn tweetjes

en de hogere prijs vonden we het niet waard.

Maar wat hebben we jarenlang veel plezier 

gehad van onze mooie roze melkschuimer.

Waarvoor onze hartelijke dank!

Hopelijk kunnen we nu weer een jaar of twintig 

toe met deze apparaten voor onze dagelijkse cappuccino... 

Maak de wereld een beetje mooier, één gesprekje tegelijk!

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Merijn (rechts) in de trein met een medereiziger.

Merijn gaat eenzaamheid tegen door gesprekken met onbekenden te voeren. Uit onderzoek blijkt dat zelfs kleine interacties al een groot verschil kunnen maken. Sociaal contact is voor iedereen belangrijk en kan eenzaamheid helpen verminderen. Soms ligt de oplossing dichterbij dan je denkt. Dat dacht de 32-jarige Merijn Ruis zeven jaar geleden ook. Hij begon toen met gesprekken met onbekende mensen in bijvoorbeeld de trein, of bij de bushalte.

Van sommige gesprekken die hij heeft, maakt hij een verhaal die hij vervolgens op zijn LinkedIn account plaatst. Deze verhalen worden gelezen door duizenden mensen. Merijn: 'Ze zeggen dat het ze een beetje hoop geeft en geven aan hoe belangrijk ze het vinden om met onbekenden in gesprek te blijven gaan.' Want zo vanzelfsprekend is dat niet meer in deze tijd.

Merijn ziet deze gesprekken als een oplossing voor de toenemende eenzaamheid in de maatschappij. 'Dit is voor mij een beetje het tegengif voor polarisatie en voor eenzaamheid. Ik geloof echt dat dit heel veel kan veranderen. Want echt, mensen van wie je denkt dat ze heel anders zijn dan jij, die zijn dan zoveel aardiger en leuker. En dat is echt heel tof om te merken.'

Afstappen op een onbekende blijft toch wel spannend. Want hoe doe je dat dan zo uit het niets? Merijn: 'In het begin zei ik vaak iets als er dan iets opviel of zo. Bijvoorbeeld een vertraging met de trein, want dan kun je makkelijk een gesprek beginnen. Maar ik vond het wel heel spannend om uit het niets te beginnen.' 

Nu is het voor Merijn wat makkelijker geworden en vraagt hij aan mensen hoe hun dag beviel. 'Dat vind ik nog steeds wel spannend hoor. Dat gevoel gaat niet helemaal weg. Alleen, soms zit ik dan naast iemand en denk ik: 'Ik probeer het maar gewoon'.'

Wil jij Nederland ook een stukje gezelliger maken? Begin eens een gesprek met een onbekende, geef iemand een complimentje. Samen maken we de wereld een beetje mooier, één gesprekje tegelijk!

Voor nog meer warmte en gezelligheid!

Nu de nachten kouder worden hebben we 

onze bruidsdeken als wintersprei over 

ons dekbed hebben gelegd,

In deze tijd word ik altijd weer blij

bij het zien van al die warme wollen dekens.

In al die gezellige kleuren, en geschikt om 

er echt van allerlei van te maken! 

Je kunt toch niet anders dan superveel zin krijgen 

om met die heerlijke warme wolligheid aan de slag te gaan?

En het is win-win-win, want ook nog energiebesparend 

als je zo'n heerlijk dekentje hebt om er samen onder 

te kruipen met een film en een pot thee!

Als er een wonder komt zijn we erbij!

Wat een prachtig en ontroerend en inspirerend interview

was dit van Eva Jinek met Suzan en Freek.

opname

Woeste wolkenlucht

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.  

Jan Ward Briddell

Een klein kunstwerkje op hout.

'A little beach laundry from Virginia'

Ik vind het toepasselijk bij het stormachtige weer 

dat we dankzij de storm Benjamin hier hebben.

Het gaat op dit werkje niet zozeer 

om het kleine houten strand huisje, 

als wel om de ware woeste wolkenlucht,

die er voor zorgt dat de wapperende was 

aan de strand-was-lijn droogt als een malle!

Soms, een enkele keer...

Zo Mooi!

 

Van alles lijkt eenvoudig, maar is het dan toch niet...

Deze week heb ik me voorgenomen om eerst

al mijn lopende projecten af te maken

voor ik weer met nieuwe begin.

Dat klinkt eenvoudig, maar dat was het niet.

Ik begon met opruimen van mijn werkkamer:

Mijn naaimachine en mijn lockmachine 

stonden al maanden daar op mijn tafel.

Ik deed wat klusjes voor mijn schoonmama

en daarna heb ik beide machines opgeruimd.

Dat wil zeggen: op hun plaats in de berging gezet.

Dat klinkt eenvoudig, maar had nogal voeten in aarde.

Op hun plek stonden drankjes en levensmiddelen  

die we over hadden gehouden van ons feest.

Dat betekende dat ik eerst al onze voorraad 

heb moeten sorteren en beter opbergen.

Toen heb ik alle afgelopen naaiplannen opgeruimd.

Dat klinkt eenvoudig, maar dat was het eigenlijk niet.

Van alle kleding die ik maakte heb ik nu pas patronen 

bij elkaar gezocht en netjes in hoesjes opgeborgen,

met een stickertje erop en stukje stof erbij zodat ik 

het ook in de komende tijd me nog zal herinneren.

Toen heb ik alle lappen stof en wol opgeruimd.

Dat klinkt eenvoudig, maar dat was het niet.

Ik heb een grote koffer voor lapjes maar 

ook drie tassen vol stof en wol materiaal.

Ik heb al mijn lappen bekeken en opzij 

gelegd wat ik nog wil doen deze winter. 

De rest heb ik gesorteerd en opgeschoond 

tot het in deze koffer en in drie tassen paste.

Tussendoor bleek ik veel stofwolken te maken 

die ik steeds opnieuw moest vegen of stofzuigen.

Toen begon ik met het opruimen van mijn bureau.

Dat klinkt eenvoudig, maar dat was het niet.

Ik blijk de laatste tijd alle belangrijke papieren 

steeds in een en dezelfde map te hebben gedaan.

Dat kon ook omdat dat eigenlijk nog best paste, 

maar nu raakt die map vol, waardoor ik nu mapjes 

moet maken van de voorbije jaren en alles wat 

bewaard moet blijven daarin netjes sorteren.

Dat vind ik best fijn om te doen, maar dat

kost me vast nog wel een hele middag.

Maar gelukkig is mijn werktafel leeg.

En ik moet met mijn computer aan de slag.

Dat klinkt best eenvoudig, maar dat is het niet.

Ik heb een nieuwe, en ik kan steeds van alles

niet goed vinden of het ziet er nu anders uit.

Wat een rommel bewaar je op zo'n pc he?

Het zit wel netjes gesorteerd in mapjes,

je bent tenslotte opruimcoach of niet,

maar daar kan ook best veel van weg.

Ook wil ik graag een paar fotoboeken 

maken, zoals van onze kleinkinderen.

Of van onze afgelopen feestweek.

Dat klinkt als een eenvoudige klus

en het lijkt me ook leuk om te doen, maar

ik weet nu al dat ik gaandeweg overweldigd 

ga raken door alle mogelijkheden en keuzes. 

Nu mijn werktafel leeg is kan ik ook aan de slag 

met het opruimen van de familiefoto's van mijn moeder.

Het digitale fotoboek dat ik maakte is een soort van af.

Maar ik wil nog een keer door al het materiaal gaan 

om te zien of ik nog foto's of dia's wil toevoegen.

Daarna moeten mijn broer, mijn zus en ik 

de foto's zelf nog sorteren en onderling verdelen.

Dat klinkt eenvoudig, maar daarvoor moeten we 

een hele middag bij elkaar komen en alleen al 

daar een geschikte datum voor afspreken

lijkt me nog niet eenvoudig.

En dan heb ik nog een paar klussen waar ik 

vrolijk aan ben begonnen maar wat toch is gestokt.

Ik wilde een vliegengordijn maken van speelkaarten, 

en een lamp breien van een lichtjesslinger. 

Wat allebei toch niet zo eenvoudig 

bleek als het eerst leek.

Dat idee nu weer loslaten vind ik 

eigenlijk ook niet zo makkelijk. 

Maar even diep ademhalen en door!

Dit zou geweldig staan op ons balkon!

 

Lissabon Portugal

Fotograaf Francisco Crocco

Een superleuk idee vind ik dit: Een lampjesslinger in de vorm

van wasgoed aan de waslijn.

Ik weet niet wie de maker van dit kunstwerk is.

De naam van de fotograaf is wel bekend.

Als het ergens te koop zou zijn,

zou ik er direct eentje voor ons aanschaffen.

Ik denk dat het geweldig zou zijn op ons balkon.

Geen stemadvies, maar gewoon een overdenking...

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

     

Deze week wil ik, in aanloop naar de verkiezingen, 

alleen maar even melden dat we wat te kiezen hebben.

Ik heb nog nooit D66 gestemd, maar als ik naar al 

deze mensen kijk denk ik dat ze het stuk voor stuk 

geweldig gedaan hebben en mijn vertrouwen

en mijn stem eigenlijk wel verdiend hebben.

Vooral toen ik dit filmpje zag.

Misschien ook een idee voor jou?

Een geweldige bank voor in de tuin!

 

Als er in je tuin een boom is omgevallen 

kun je er heel simpel 

 - als je er de nodige ruimte voor hebt -

een geweldige bank van maken met 

behulp van oude rugleuningen 

van kaduke keukenstoelen.

Met een beetje zagen

en een beetje timmeren

is het genieten geblazen!

Hoe blij kan een mens zijn voor 1,50...

Bij mijn computer ligt altijd mijn schermbril. Die zet ik op zodra ik iets op mijn PC ga doen, want dat is echt veel rustiger voor mijn ogen dan mijn dagelijkse dubbel focusbril.

Nu heb ik ook twee nieuwe brillen. En mijn vorige die ik ook afwisselend nog draag en ook nog een zonnebril op sterkte. Die liggen steeds bij elkaar op mijn bureau, zodat ik ze als ik me aankleed bij de hand heb. Zo samen met de bijbehorende brillenkokers is het daarmee  een drukte van belang op mijn toch al volle bureau. Bovendien moet ik soms drie brillenkokers openmaken voor ik de goede bril heb. Gedoe! 

'Eigenlijk zou ik zo'n brillenrekje moeten hebben', zei ik tegen Wim; 'zo iets als ze in het zwembad hebben'... Ik ging er vrijdag voor op uit, en toog als eerste naar de kringloopwinkel. Daar zag ik eerst een houten bestekbakje. Zo iets: 

Dat zou kunnen, maar daar passen maar vijf brillen in en een van de vakjes is niet te gebruiken. Nog even verder kijken...

Even later zag ik een theedoos. Het was een houten  doos met een kunststof plaat bovenop waar vrolijk gekleurde theekopjes op waren afgebeeld. In de doos zat een la voor de theezakjes die je er uit kon schuiven. Ik haalde de la eruit, zetten hem op zijn kant, deed mijn bril af om te kijken of die er in paste en jawel hoor, daar was mijn brillenkastje met acht vakjes.

Ik toog naar de kassa. Daar moest ik even wachten en ik raakte in gesprek met een bekende achter me in de rij. Ze vroeg wat ik ging kopen en toen ik het uitlegde leek het haar ook een goed idee voor een vriendin van haar die ook nogal veel brillen heeft. Ik zei: Er staat er nog een, precies dezelfde. Zij liep weg om hem te bekijken.

Toen was ik aan de beurt en ik vroeg aan de kassajuffrouw of ik alleen de inzetdoos mocht meenemen. Dus of ik de buitenkant van de theedoos daar mocht laten, omdat ik daar niets aan had. Ik wilde hem wel betalen, maar niet meenemen. Het geheel kostte 4,50 euro en dat leek me een prima prijs, ook voor alleen de lade. Ze ging iemand bellen en ik kreeg van deze vriendelijke dame te horen dat ik alleen de inzetlade kon kopen voor slechts 1,50 euro. Dat was helemaal mooi. Ik had niet om een korting gevraagd maar zo'n voordeeltje is nooit weg. 

De medeklant, die met dezelfde doos aan kwam lopen kreeg hem ook mee voor 1,50. 'Leuk als cadeau voor mijn vriendin Sietske'. Even later bleek dat ik deze Sietske ook ken; Ze was lang geleden bij mij op cursus geweest en ik had van haar mooie huis ooit een woonportret gemaakt. En nu kregen we allebei hetzelfde brillenkastje. Van dat soort toevalligheden kan ik erg genieten. 

Wim hing fluitend het kastje op en zeg nou zelf, hoe blij kan een mens zijn voor 1,50....

 

Het Gouden Licht

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Richard MacNeil

'Autumn kitchen'

Deze week een dagje later en dan weet ik 

ook nog pas net via mijn tante Joke 

wie dit prentje geschilderd heeft.

Ik koos het schildrij toch omdat het voor 

mij helemaal het herfstgevoel geeft.

Een warme, gezellige keuken

mooi uitzicht op de bomen

en dan natuurlijk vooral 

het Gouden Licht!

Gebroken...

Vanmorgen had ik een afspraak met de dokter die mijn voet heeft geopereerd in 2021. Ik had namelijk het idee dat de kop van een van de schroeven die hij erin gemaakt had te zien was door mijn huid van de bovenkant van mijn voet. En dat was eerst niet. 

De fysiotherapeut en de podotherapeut hadden mij geadviseerd om het even te laten checken. Dus ik maakte een afspraak.

De chirurg wilde een foto laten maken. Ik kon gelijk doorlopen. Toen ik terugliep - het is in dezelfde gang hier in het ziekenhuis - stond hij al weer te wachten en we bekeken samen de foto's die twee minuten ervoor gemaakt waren. Wat een wonder toch.

Hij zei gelijk: 'Ik zie het al: Deze schroef is gebroken.' 

De bovenste foto is recht van boven gemaakt.

Op deze hierboven is mijn voet naar links gekanteld;

daar kun je de breuk dan het beste op zien.

Bij de rechterschroef zie je een knikje.

Dat deel doet niets meer en gaat wat aan de wandel.

Ik voel de kop van de schroef van binnenuit 

tegen de huid van mijn wreef drukken.

De arts wil het deel er wel uit opereren.

Maar ik mag het ook nog even aankijken.

Dus het slechte nieuws is de gebroken schroef.

Het goede nieuws is dat ik er voorlopig niets mee hoef.

Hip!

In de jaren zeventig vonden wij dit allemaal heel normaal. We noemden het toen hip!  

Alles was oranje of donkerbruin. 

Alles was bedrukt met drukke motieven.

Macrame, hangplanten, kunststof, rotan en asbakken.

We hadden grote geluidsinstallaties en bandrecorders 

die we stapelden op planken die rusten op van 

die stenen schuttingblokken.

 

De teak wandmeubeltjes vind ik nog steeds mooi,

en de theemutsen ook, maar voor de rest....

The only thing that i loved more was loving you

Voor iedereen die vandaag wel 

een lieve glimlach kan gebruiken:

Een prachtig mooi gedicht van Harry Baker:

'Instructions upon my death'

Hij leest het hier zelf voor:

filmpje 

The Human Library

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen. 

In Denemarken werd 

de menselijke bibliotheek 

opgericht:

 The Human Library

Inmiddels is dit fenomeen verspreid 

over de wereld in meer dan tachtig landen.

Je kunt er mensen 'lezen', hun verhaal horen

en je vooroordelen testen en zo nodig loslaten.

De deelnemers laten zich inspireren door 

het gesprek met een ander aan te gaan en 

kunnen daarmee op hun beurt ook weer 

het mensbeeld van de ander verbreden.

Een prachtig initiatief.

Hier mooi uitgelegd in deze twee filmpjes:

filmpje / filmpje

www.mensenbieb.nl

Today's announcemants van de 'We-Do-Not-Care-Club'

Melani heeft de 'We-Do-Not-Care club opgericht,

speciaal voor alle vrouwen die lijden onder de

pre-menopause, menopause en post-menopause!

Ze heeft al veel 'announcements' 

gefilmd waarin ze een lijst maakt van

alles wat ons niets meer kan schelen.

Zoek ze maar eens op op You Tube!

Hier is zo'n

filmpje

Het is zo aanstekelijk:

Ik wil ook zo'n lijst maken!

Ontroerend mooi!

In dit filmpje hoor je het moment 

dat María Corina Machado te horen krijgt dat 

zij de Nobel prijs voor de Vrede heeft gewonnen.

Ik vond het ontroerend mooi!

filmpje 

Het is tijd voor een boswandeling...

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Scott Prior

Wij hebben net onze bedden winterklaar gemaakt: 

de wollen onderdekens legden we erop, 

we namen het dikkere donsdekbed, 

samen met de wollen sprei 

en de flanellen lakens.

Al het zomerse beddengoed werd 

fris gewassen voor het weer de kast in ging 

en met het lekkere zonnetje en de wind 

was alles ook supersnel weer droog.

Daar moest ik aan denken toen ik dit schilderij zag.

De was die buiten tussen deze herfstige bomen

in de tuin te drogen hangt, met alle warme kleuren 

en de lange schaduwen van de al lager staande zon.

Het is zo midden op de dag nog lekker buiten.

Straks als de zon weg is wordt het al kouder.  

Het licht is nu warmer en minder fel dan 

de soms zo 'onbarmhartige' zomerzon.

De schilder heeft de rustige, zachte, 

en een beetje melancholieke sfeer 

van de herfst goed getroffen.

Het is tijd voor een boswandeling 

met de bomen in mooie herfstkleuren.

En dan naar huis voor een klein glaasje

of een dikke beker chocolademelk...