Na mijn post van gisteren kon ik eigenlijk nog wel even door gaan met het schrijven over fijne dingen in mijn leven. en hoe fijn is dat?
Morgen, maandag heb ik een bijeenkomst in Arnhem met studievriendinnen. Wij waren destijds 18 jaar en begonnen aan de Kunstacademie waar we als gediplomeerd interieurarchitect van afkwamen. Nu zijn we allemaal rond de 65 jaar en we hebben elkaar door de jaren heen telkens weer opgezocht. Soms in verschillende samenstellingen en bij verschillende gelegenheden. Meestal gingen we iets bekijken of bezichtigen of we deden een workshop. Maar we kwamen vooral bij elkaar om gezellig samen te eten en uit te wisselen hoe het met ons ging. Zo leuk om elkaar al zo lang te kennen en met elkaar mee te leven. Een van ons woont sinds een paar jaar voornamelijk in Amerika, waardoor we zo'n 'architectuurmeisjesdate' dan gelijk plannen als zij weer eens een paar weken over is. Deze keer zijn we compleet, We zijn er alle zeven!!
Ik bedacht vanmorgen ineens dat ik morgen een lekkere alcoholvrije bubbeltjeswijn wilde meenemen om te proosten op het nieuwe jaar en onze gezondheid. Ik vroeg aan een vriendin uit mijn leesclubje hoe de wijn heette die we bij haar wel eens gehad hadden. Die had ze paraat en ook nog op voorraad, wat heel fijn is omdat ik die vandaag bij haar op kan halen aangezien de slijter waar ze hem kocht morgen dicht is. Zo lief!
Ik ga vanavond wel even als het schaatsen is afgelopen. Dat is ook al weer zo iets fijns in mijn leven: Ik geniet zo van het schaatsen kijken en nu met het EK Sprint en Allround in Heerenveen zijn mijn dagen daarmee heerlijk gevuld. Zo fijn dat al die sporters zich een rotje trainen om ons als schaatsfans een leuk weekend te bezorgen. Ondertussen heb ik wel zitten te breien en gisteren heb ik ook nog een leuke tuniek genaaid van gebreide stof. Vandaag hoop ik er nog een te maken. Zal wel een foto maken als het lukt.
Net bood een van de architectuurmeisjes aan om me morgen thuis op te halen en samen naar Arnhem te rijden. Ook al weer zo lief!
Wim had gisterenavond een late dienst. Ik heb heerlijk zitten kijken naar 'Wie is de mol?' en de 'Mol-talk'. Ik tast weer eens volkomen in het duister wie nu deze keer de mol is. Maar ik had geluk met mijn voorspelling en in het pooltje waarin ik zit sta ik op een gedeelde eerste plaats.
Onze kleinkinderen kwamen gisterenmorgen na de zwemles een paar uurtjes bij ons omdat onze dochter een afspraak in de stad had. Heel gezellig en ook fijn als ze dan weer vertrekken en we het rijk weer alleen hebben. Wim heeft al een hele tijd last van een verkrampte nek, mogelijk het gevolg van spanning rond de situatie van zijn moeder van 93 jaar, die aan het revalideren is na het plaatsen van een pacemaker en waarvan nog niet duidelijk is of ze weer naar huis kan en met wat voor zorg er daarbij mogelijk is. Wim is de eerste contactpersoon en voelt zich verantwoordelijk voor een goede gang van zaken, waarbij er dagelijks wel iets is waar hij bij betrokken is. Zijn zusje en broer zijn ook heel actief betrokken, maar wonen verder weg en Wim trekt de verantwoordelijkheid ook wel naar zich toe en kan het bijna niet verdragen om een dag niet op bezoek te gaan als dat betekent dat er dan die dag niemand zou komen. Ik herken dat wel van toen mijn moeder in het ziekenhuis en verpleeghuis verbleef. Gelukkig waren er toen ook vroegere vrienden en kennissen, buren en mensen uit de kerk die haar wel wilden bezoeken. Net als de dominee die telkens als hij in het ziekenhuis moest zijn ook even bij haar kwam, wat mijn moeder heel fijn vond.
Vrijdag werd ik gebeld door een mevrouw die vroeg of ik haar wilde komen helpen met opruimen. We hebben besloten drie opruimafspraken in te plannen en en de eerste is komende dinsdagmiddag al. Het leek me aan de telefoon een fijne vrouw en ik verheug me er op om met haar aan de slag te gaan.
Dinsdagavond is er dan een bijeenkomst van 'Buddy to buddy' zowel voor de Nederlandse buddy's als voor de gekoppelde nieuwkomers. Daar verheug ik me ook op.
Verder ben ik heel erg blij en ook wel opgewonden omdat we een plek en een manier hebben gevonden om dit jaar onze verjaardag samen te vieren met vrienden en familie. Waarover later meer, maar ik ben er nogal vol van en ben blij en druk met alle voorpret!!
En wat ook heel fijn is, is dat de serie 'Parenthood', jaren nadat ik die heb gezien, weer te zien is op Netflix, waardoor Wim en ik als het even kan samen een aflevering bekijken. Een superleuke en lieve serie, waarbij er altijd een positieve draai wordt gevonden bij alle moeilijkheden die op het pad komen van de familie Braverman!
De serie speelt zich af in San Fransisco waar een ouderpaar met twee dochters en twee zoons met hun gezinnen hun leven leven. Alles komt voorbij, saamhorigheid en jaloezie, ziekte en plezier, scheidingen en huwelijken, geboortes en adopties, ruzie hebben en het weer goed maken, samen eten en dansen, opvoedingsproblemen en kinderen met beperkingen, verslavingen en werkeloosheid en er voor elkaar zijn als het nodig en gewenst is en tranen van het lachen en van verdriet.
Wie een serie wil zien waar je blij van wordt en die ontroert, waar je je in kunt herkennen - zonder extreme narigheid - is Parenthood een echte aanrader!
May you build a ladder to the stars
and climb on every rung.
May you stay forever young.
May you grow up to be righteous.
May you grow up to be true.
May you always know the truth
and see the lights surrounding you.
May you always be courageous,
stand upright and be strong.
May you stay forever young.
May your feet always be swift.
May you have a strong foundation
when the winds of changes shift.
May your heart always be joyful.
May your song always be sung.
May you stay forever young.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten