Zo dierbaar

Maandag hadden we een gezellige

bijeenkomst met de academie 'meisjes'.

Caroline wil graag een fotoboekje maken

van de 47 jaar die we elkaar nu kennen.

Ik ben op zoek gegaan en merkte dat ik

bijna geen foto's heb uit mijn academietijd.

Misschien nog wel dia's van een 

studiereis naar Barcelona en Spanje.

Maar het is echt niet te vergelijken met al 

die foto's die we tegenwoordig maken.

Dit was ook ver voor de digitale foto's. 

En jaren voor de mobiele telefoon.  

Ik vond er een paar: 

Hier zie je mij ergens in Parijs in 

de eerste winter van mijn Kunstacademie tijd,

op de 'blauwe dag' en in de zomer in Frankrijk ergens.

Wat een meisje nog...

Tijdens mijn stagejaar in Amsterdam, 

ik werkte bij vt-wonen op de redactie en bij 

het architectenbureau Bolhuis Lambeck op het Spui

en dat van Benno Premsela op de Herengracht.

Roken deden we toen allemaal.

Hier met een eigen ontwerp stoel.

Maar helemaal geen foto's van alle feestjes, 

de soos-avonden, de excursies, of gewoon 

aan het werk op de afdeling. 

Dit was in 1996 we, de meisjes van het interieur,

 bekeken het mooie gemeentehuis van Hilversum.

Toe waren we al 10 jaar afgestudeerd.

Dit was in het Kroller-Muller.

Nog geen grijze haren, althans,

als we ze hadden verfden we ze.

In Friesland in 2013 waar we ook een boottochtje maakten.

Bij ons thuis ergens in de afgelopen 5 jaar in kleiner comité.

En dit zijn we dan afgelopen maandag. 

Als altijd lekker eten en gewoon 

verder praten waar we gebleven waren.

Zo dierbaar.