Mijn schoonmoeder van 93 is zo zoetjes aan aan het opruimen.
Elke keer dat we er zijn heeft ze spulletjes apart gelegd met
de vraag of wij er iets van willen of er iemand voor weten.
Zo dook er ook een oud familie foto album op,
vol mensen die ik niet kende, tot ik op deze foto stuitte:
Mijn opa met Wim zijn oma op ons huwelijksfeestje dat
we de dag er na vierden op onze 28e verjaardag.
Ze kijken zo vriendelijk en vrolijk naar elkaar.
Ik had zo'n lieve opa. Hij is 92 jaar geworden,
doof en bijna blind, helemaal helder tot het laatst,
met gevoel voor humor en altijd zo positief.
Wim zijn oma is zelfs 100 geworden.
Ze heeft lang zelfstandig gewoond tot
ze een beetje de weg kwijt raakte en
in een verpleeghuis terecht kwam.
Hier zien ze elkaar voor het eerst en voor het laatst
omdat hun kleinkinderen elkaar gevonden hadden.
En van die kleinkinderen vond ik laatst deze foto.
Uit 2020 op onze 61e verjaardag, stralend en wel!
Midden in corona tijd, maar blijkbaar konden
we toen nog wel op een terrasje buiten eten.
Nog geen vier en een half jaar geleden,
ik had toen duidelijk meer energie
en dat jurkje pas ik niet meer...
Maar we leven nog!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten