Het wordt kouder en ik kwam na te denken over de dekens die ik heb gemaakt om ons allemaal lekker warm te houden.
Ik heb lappendekens genaaid, grote en kleine dekens gebreid (op het laatst zat ik er helemaal onder) er een paar gehaakt en pas nog van wollen dekens babydekentjes gemaakt door ze mooi af te werken en te versieren met hartjes.
Maar mijn grootste prestatie is toch wel de deken die hier op de foto staat. Die hebben we net weer over onze wollen onderdekens, onze flanellen hoeslakens en dekbedovertrekken over ons donzen dekbed gelegd.
Deze deken heb ik van wol gevilt ter gelegenheid van ons zilveren huwelijk. Nu al weer 6 jaar geleden. Ik noem hem ook onze bruidsdeken. Met het vilten zelf was ik onder begeleiding een volle zomerweek zoet. Daarna heb ik nog een tijd nodig gehad om de delen met de hand aan elkaar naaien. Maar op de dag van ons feest was hij af.
Op de maandagmorgen van deze dekenweek
stond dit bruidspaartje op mijn werktafel klaar.
Er waren alle kleuren van de regenboog,
maar ik begon met een witte onderlaag te 'leggen'.
Ik maakte een deken middendeel zo groot
als ik maar kon 'bereiken' met mijn armen.
Er kwam een lichte rand en turquoize ronde 'vlekken'
met her en der zijden sliertjes en een paar draden
die zich er tussen vleiden 'zoals ze vielen'...
Toen ik dacht dat het af was, werd het afgedekt met vitrage
en kon het zepen en masseren beginnen.
Hier rechts zit het al een beetje aan elkaar.
En toen begon het rollen en het eigenlijke 'vilten'.
Door het bewegen en de warmte van het rollen grijpen
de wol steeds sterker in elkaar en wordt het een geheel.
De bruidegom kwam ook nog even kijken en 'meerollen'.
Na het middendeel maakte ik stroken die ik er om heen kon zetten.
Aan het voeteneinde schreef ik nog:
'samen bramen plukken'
uit een lied van Herman van Veen.
Met daarin twee keer 'amen'.
De stroken en het middendeel werden los van elkaar
met de hand vast gestikt op een paars tussenstuk.
Ik vond het mooi als de door het vilten
gevormde 'randen' goed zichtbaar bleven.
Op ons feest was onze bruidsdeken aanwezig en vroeg
Wim mij ten overstaan van al onze familie en vrienden
na 25 jaar eindelijk echt ten huwelijk.
Zo lief!
En een hartje hoorde er daarom ook echt in.
Vannacht gaan we er lekker weer onder slapen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten