Vrouwentuin

Gisterenavond hadden wij weer onze maandelijkse vrouwentuin.
Een groep vriendinnen die al dertien jaar, naar voorbeeld en aanleiding van het boek 'Tuin der vrouwen' van Patricia Gaffney- dat ik toen net had gelezen - bij elkaar komt om te eten en te drinken en het leven met elkaar te bespreken.
We doen dit dus al dertien jaar en hoe lang geleden dat is merkten we aan één van ons die de hele avond haar telefoon in de gaten hield omdat ze elk moment oma kan worden. Bij onze eerste vrouwentuin zaten haar en mijn dochters nog op de middelbare school....

Een bijzondere vrouwentuin ditmaal. Een van onze tuinvrouwen is inmiddels bij haar partner/man (een jeugdvriendje van de middelbare school die haar na veertig jaar weer opzocht waarna ze vrolijk weer opnieuw verliefd werden) in Utrecht gaan wonen. Dus togen we deze keer naar Vrouwentuin - afdeling Utrecht waar we in haar woonkeuken met zalig groot groen balkon genoten van een heerlijke maaltijd en van elkaar.
Onze gastvrouw neemt hier zelf de foto en staat er niet zelf op. Maar ze voelde zich meer thuis in haar nieuwe huis nu wij bij haar waren geweest om in het echt te zien hoe ze daar nu woont.  

Iemand van ons vertelde over een vriendinnengroep die al vijftig jaar bij elkaar komt. En dat ze
 - nu ze dik in 70 zijn - hun bijeenkomsten hebben gewijzigd van diner naar lunch en inmiddels naar een leesclub op de middag. Hoe heerlijk moet het zijn om elkaar al zo lang te kennen. 

Mijn oma vertelde me ooit dat ze haar hele huwelijk - en daarna toen ze weduwe was geworden - jaren en jaren dus, naar volle tevredenheid elke vrijdagmorgen koffie dronk met twee dames en dat ze elkaar al die tijd gewoon met mevrouw Zeeman, mevrouw de Jager en mevrouw Buikema bleven aanspreken. Want dat was altijd goed gegaan en waarom zou je iets veranderen wat goed gaat?

Ik wens iedereen een fijne groep vriendinnen om het leven en lief en leed mee te delen. 
Ik zou in die dertien jaren vrouwentuin geen avond hebben willen missen.