'Kijk, zo wonen wij!'

Een nieuwe aflevering in de fotorubriek:

'Kijk, zo wonen wij!'

Het is een serie woonportretten

waarin bewoners in een interview al mijn woonvragen beantwoorden,

en het goed vinden dat we komen binnenkijken en foto's maken.

Gewoon zoals het is!

Ter inspiratie van iedereen die - net als ik - ook graag fijn woont

en wel eens wil zien hoe anderen dat aanpakken...

Deze keer mogen we binnenkijken bij Lucy, 

een vrolijke en actieve heel bereisde vrouw, moeder en oma, 

al dik met pensioen, maar heel actief en overal voor in!

Waarom heb je voor dit huis gekozen?

Lucy: Ik woon hier nog niet zo lang, nog maar anderhalf jaar.

Ik woonde in de binnenstad in een mooi, oud en ruim bovenhuis, 

maar wel met hoge steile trappen en overal opstapjes.

Ik zocht een comfortabeler huurhuis en ik kreeg deze sociale huurflat aangeboden.

Dit huis is gelijkvloers, ligt bij het station en binnenstad en dus heel centraal.

Er wordt hier een hele nieuwe wijk gebouwd dat geeft veel dynamiek, dat vind ik fijn.

Ik woon één hoog, zo laag dat ik vanaf mijn balkon nog met iemand op straat kan praten.

Het is een heerlijk licht en zonnig huis omdat het aan drie kanten ramen heeft. 

Een tussenwoning met maar aan twee kanten ramen had ik ook vast niet gekozen.

En als klap op de vuurpijl is mijn balkon als enige op deze hoek met glas afgeschermd.

Achter de poort eronder kan ik mijn autootje overdekt neerzetten, ik loop zo de lift in... 

Wat ook heel fijn is, is dat het hele balkon alleen van mij is, er hoeft niemand langs. 

Naast de voordeur heeft ook mijn eetkamer openslaande deuren naar het balkon. 

Het is daar zo beschut en licht dat mijn planten het tot diep in de herfst nog goed doen.

 

 

Door de voordeur kom je in een lange gang, met toegang naar badkamer, berging en toilet

en met aan het eind de deuren naar woon- en slaapkamer met daartussen dit wandkleed. 

Maar in de gang gelijk rechts is eerst de logeerkamer met een rustig plekje voor Lucy's laptop.

Deze kamer heeft een groot raam naar het balkon en behalve een bed ook een boekenkast.

 Lucy's slaapkamer is heel ruim en licht.

Er staat een kledingkast van drie meter en daarnaast past ook nog haar bed.

Als je bij het raam gaat staan zie je het station en één van de kerktorens van de stad.

De woonkamer - met open keuken - en eetkamer hebben dus aan drie kanten licht.

De zithoek heeft overal leuke hoekjes en stilleventjes, zonder dat het geforceerd overkomt.

Lucy:Toen ik hier kwam wonen lag de vloer er al. We hebben alles wat niet wit was gewit. 

En toen heb ik gewoon al mijn spulletjes verhuisd. Wel heb ik nieuwe gordijnen gekocht. 

Blauwe verduisterende in de slaapkamers en lichte in de woon - en eetkamer. 

Vanaf de bank kijk ik naar mijn vertrouwde Pastoe kast die al zo lang met me meegaat,

met mijn boeken, muziek, hebbedingetjes en achter de schuifdeur mijn televisie.

Het kleine keukenblokje staat in een 'gangetje' tussen de zithoek en de eethoek.

Wat best fijn is omdat je daarmee niet 'altijd in de keuken zit'...

Lucy: In mijn vorige huis zat een uitgebreide inbouwkeuken. Hier alleen een klein aanrechtje.

Ik moest dus wel zaken als een koelkast / vriezer en een fornuis aanschaffen.

Voor een vaatwasser heb ik niet gekozen. Ik woon alleen; ik was wel met de hand af.

Vanuit de eethoek heb je de lange zichtlijn terug naar de zithoek.

Het kastje rechts heeft Lucy nieuw aangeschaft voor wat meer bergruimte en afzetruimte.

Links naast dit kastje is weer een groot raam met daarvoor een schattig tafeltje.

Deze tafel is een heerlijke plek om aan te eten en om de krant te lezen.

 In het hoekje staat nog een secretaire voor alle post en papieren. 

En links daarvan de openslaande deuren naar het beschutte balkon.

  

Vanaf het balkon kijkt Lucy net langs het gebouw in aanbouw op een stukje van de IJssel. 
Wat leuk dat er op het moment dat ik de foto neem net een binnenvaartschip langs komt varen.

Zo tussen rivier en binnenstad heeft Lucy van haar huis een fijne plek weten te maken. 

Nog een paar vragen: Wat is het verhaal achter die kippen overal?

Ooit was ik met een vriendin in een galerie in Amsterdam waar ik deze twee kipjes zag.

Ik viel er voor. Maar ze waren 76 gulden. Twijfelen natuurlijk. 

Zoveel geld voor iets wat niet perse nuttig was. 

Uiteindelijk toch gedaan en dat was het begin van een verzameling. 

Mensen nemen steeds kipjes voor me mee en ik vind ze nog steeds leuk!

Als je me vraagt wat ik zou redden bij brand zouden dit ze denk ik zijn. 

Of anders deze kruikjes rechts.

Ik heb veel gereisd in mijn leven en dan vooral naar het Midden-Oosten en Azië.

De twee gelijke kruikjes komen uit Jemen, de enkele uit Algerije.

Daar ben ik ook écht aan gehecht.

Op het toilet fotografeer ik behalve nog meer kipjes nog iets bijzonders.

Lucy: De zandrozen heb ik zelf uitgegraven uit de woestijn en de steen rechts komt uit Petra.

Ik ben dol op het landschap van zandwoestijnen en bergen.

Als ik je vraag naar je top drie van dit huis?

Ik zit graag op mijn bank. Alles bij de hand, mijn boeken, mijn tv, het is licht en gezellig.

Mijn tafel waar ik aan graag zit te eten met familie of vrienden of lekker in alle rust de krant lees.

En natuurlijk mijn balkon waar ik in het licht, maar beschut en uit de wind buiten kan zijn.

Wat is jouw beste woontip?

Pas op dat het niet te netjes wordt...

Voor mij mag er altijd een stapeltje liggen op tafel: boeken die ik wil lezen, 

de agenda van het filmhuis of het theater, andere dingen waar ik nog mee bezig ben.

En voor mij hoeft ook niet alles in mijn interieur precies bij elkaar te passen.

Mijn Pastoe kast is tijdloos, maar doet het best naast een oud kinderstoeltje van het grof vuil.

Vroeger ging ik met mijn zoon steevast bij het grof vuil kijken of er wat leuks bij stond.

Dat bestaat niet meer he? Grof vuil. Nu moeten we naar de kringloopwinkel.

Maar nu heb ik genoeg. Ik ben kleiner gaan wonen en meer past er niet bij...

Dank je wel Lucy, dat we bij jou binnen mochten kijken, in jouw fijne, lichte huis!