Uit die lappenmand? Niet dus!

Wie mij regelmatig volgt weet dat ik al sinds begin mei in een vervelende lappenmand zit.
Af en aan pijn in mijn buik. Altijd links en varierend van aanwezig, tot dragelijk tot niet te harden.
Van huisarts naar eerste hulp en van uroloog naar internist. Bloedprikken, echo, ct-scan tot onderzoeken van nier, blaas, darm en maag. Gaandeweg van pijnstillers een maagwandirritatie er boven op gekregen. Mijn hoofd brekend over wat er toch aan de hand kan zijn.

En laat ik nu na een tip van een bevriende huisarts via mijn eigen huisarts naar een osteopaat zijn gestuurd, die afgelopen donderdag een bijzondere ontdekking deed: 

Als hij voorzichtig op twee rugwervels drukte bleek ik in mijn buik - links - de bekende pijnscheut te voelen. Er zou een zenuw geirriteerd / beklemd kunnen zijn. die de pijn doorgaf in de buik. Terwijl ik in mijn rug zelf helemaal geen pijn heb ervaren. Eureka!

De osteopaat heeft mijn rug voorzichtig gemanipuleerd en me oefeningen mee gegeven die mijn rugwervels meer 'ruimte' moeten geven. En ik moet - voorzichtig - blijven bewegen. Het weekend voelde het wat beurs en was ik heel moe. maar ik heb de pijn niet meer terug gekregen. Hoera! 

Nu kan ik zelf met de goede oefeningen en behandeling van deze osteopaat er aan meehelpen dat mijn zenuwen in de rug meer ruimte houden en vrij blijven.    

Vanmorgen moest ik terugkomen bij de internist die dit alles een heel plausibele oorzaak vond en de verdere onderzoeken die op het programma stonden voorlopig in de ijskast heeft gezet. 

Ik ben zo blij!!
Hartelijk bedankt voor al het meedenken en de beterschapswensen!

----

Dit alles schreef ik maandagmiddag, maar sindsdien is er weer van alles gebeurd:
Maandagavond voelde ik een enorm strakke band om mijn bovenbuik en rug. Echt heel strak, best een beetje eng! Ik nam mijn bloeddruk op en kreeg een onderdruk van 109! Even later was hij wel weer onder de 100 maar nog wel hoog.

De volgende morgen belde ik de osteopaat en vertelde dit verhaal. De strakke band vond hij wel een heel late reactie op zijn behandeling donderdag. En de bloeddruk vond hij alarmerend.
Ik moest de internist maar weer bellen. Kijken of verdere onderzoeken toch nodig waren. 

Voor ik de internist belde namen Wim en ik mijn bloeddruk nog eens op: 163 - 127!!
Ik schrok me een hoedje. de internist-assistente verwees me direct terug naar de huisarts. 
Die gebeld, ik moest gelijk komen. En niet alleen. Er is daar een hartfilmpje gemaakt, dat was op zich wel goed, maar de bloeddruk was veel te hoog. Ik moest naar het ziekenhuis, bloedprikken om te zien of er hartschade was. Die uitslag kwam snel. Het bloed was gelukkig goed. 

De bloeddruk moet ik nu een week bijhouden. En de onderzoeken bij de internist worden hervat. Volgende week vrijdag krijg ik een nieuwe ct-scan. En nog wat andere onderzoeken. 
Maandag weer naar de osteopaat. die had dan pas plek. 

Terug bij af! 
Leuker kan ik het niet maken!