Gisteren zaten mijn man Wim en ik - weer voor het eerst - op een terrasje in het zonnetje
aan de cappuccino en de koffie met wat lekkers en met de Beatrijs pagina in Trouw.
Toen kwam er een draaiorgel voor ons staan. Best gezellig, maar wat een herrie!
Even later kwam de man die er bij hoorde met zijn centenbakkie rammelen voor een bijdrage.
Ik vroeg hem of het ding niet wat zachter kon. 'Nee'', zei de man, 'Het is een pokkeding!'
Toen vroeg ik of hij er geen last van kreeg met zijn gehoor, steeds maar die decibellen...
'Het is echt verschrikkelijk!' zei de man, 'maar het kan me niet schelen
want je denkt toch niet dat ik dit voor een paar cent de hele dag loop te doen?
Ik ben er schatrijk mee geworden! Ik heb tien van die kleredingen.
Ik heb laatst een naheffing van de belasting gekregen van een ton.
Vind ik helemaal niet erg hoor, ik betaal graag belasting,
liefst zoveel mogelijk, want dan gaan de zaken goed!'
Wat we er verder van moeten geloven weten we niet,
maar wij werden heel vrolijk van deze man en zijn 'verschrikkelijke' draaiorgel!
Maar gelukkig ging hij even later wel een stukje verderop staan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten