Hittegolf

Om met de deur is huis te vallen: ik ga niet goed op deze temperaturen.
Ja, nu - om 7 uur -  en in alle vroegte met alle ramen en deuren open is het nu wel lekker.

Beneden hoor ik Wim - door het wagenwijd openstaande raam naast me - het terras vegen en de stoelen en de parasol klaarzetten. En ik ruik dat hij al koffie aan het zetten is, de zaterdagkrant ligt al klaar op de mat, ik heb een heerlijk boek, een hele dikke, met nog ruim een derde te gaan. Dat belooft veel goeds. Straks gaat de boel dicht, de markiezen naar beneden en vanmiddag kunnen we in een relatief koele kamer - met de plantenspuit bij de hand om bij tijd en wijle de benen en de hals af te koelen met een waterneveltje - kijken naar de Tour in ons eigen Utrecht. 

Ik zoek wat gezellige plaatjes uit die illustreren hoe fijn zomer in Nederland er uit kan zien:

En toch zie ik tegen deze dag op. Het warmterecord van Nederland 38,2 graden is behaald in Warnsveld, op 500 meter van ons huis. Als de voorspellingen uitkomen zouden we dat record vandaag wel eens kunnen gaan breken. 

Mijn echtgenoot vindt deze hitte heerlijk: 'Eindelijk eens lekker warm!' Hij is een lange magere man, een echte koukleum, hij gaat rustig een eindje rennen in deze temperaturen, of in de zon in de tuin werken.

Ikzelf blijf bij een bezoekje in onze supermarkt extra lang hangen bij de tijdschriften en het de advertentiebord in de gekoelde aircolucht, om daar eerst moed te verzamelen om de hitte in te duiken die ook echt als een deken over je heen valt zodra je door de deuren bent.
Ik voel me eigenlijk een beetje als deze man hier rechts in de vuilnisbak!


Vandaag zouden we aanvankelijk bezoek krijgen van twee tantes en twee ooms die met een vrije treinreis dwars door Nederland bij ons gezellig zouden komen lunchen. 
Waar ik me erg op had verheugd.

Ik had voor dat bezoekje, behalve een gezellige buitenlunch onder onze parasol, nog andere leuke dingen in op het programma, zoals een wandelingetje naar het oude stadscentrum, daar even over de markt en binnenkijken bij de kringloopwinkel, langs het haventje en een terrasje pikken voor koffie of een ijsje.


Ondanks dat de ooms en tantes eerst nog niet veel bezwaren hadden tegen een 'beetje warmte', leek het me niet gezond voor dit gezelschap van wie er eentje al de tachtig gepasseerd is en de rest aardig op weg is daar naar toe...  Bovendien weet je niet hoe de treinen het houden en onderweg ergens stranden (met die overbelastte treinen richting Utrecht kun je daar op wachten) leek me ook geen pretje. Dus we hebben ons dagje uitgesteld. Jammer, maar voor alle partijen beter. Ook voor mij want eerlijk gezegd zijn dit soort hete dagen waar ik me puffend en klagend door heen sleep niet best voor mijn imago. 

Normaal gesproken heb ik een zonnig humeur, ben ik - als ik goed heb geslapen - redelijk actief en meestal nogal in voor allerlei leuks. Maar deze hitte is funest voor mijn stemming.

Ik sla aan het mopperen. Dat kan ik prima. Over alles, en de hele dag door: 
- Moet je nou eens zien hoe die prachtig bloeiende jasmijn is in een klap uitgebloeid!
- De bank is veels te warm om op te zitten!
- Ons grasveld, tuin, terras enzovoort ziet er niet uit, alles verdort!
- Volgens mij is de koelkast niet koel genoeg (is ook echt zo). 
- Gatsie, alles plakt!
- Mijn nek, rug, hoofd, buik (vul zelf maar in) doet zeer.
- Wil jij de telefoon even oppakken?
- Eigenlijk moet er iemand stofzuigen...
- Heb jij zin om te koken?        

Kortom, ik ben niet de gezelligste. Het is het beste om me maar een beetje in mijn eigen sop te laten gaarkoken.

Het goede nieuws is dat het na vandaag beter gaat worden.
Ik ben van plan om me met de plantenspuit door de dag heen te slaan. Mijn boek uit te lezen, alle puzzels uit de krant te maken, de Tour te bekijken en dankbaar te zijn dat ik niet daar in al die drukte hoef te staan, sowieso, dankbaar te zijn dat ik niet hoef te werken vandaag (Wim wel, maar die ziet daar helemaal niet tegenop) en me nu al vast te verheugen op een andere - koelere - dag met de ooms en tantes. Misschien alvast wat lekkere recepten bedenken, maar ja, dan moet ik wel eerst opstaan om de map te pakken...
ach, laat ook maar....