Een schot in de roos...

Een leven zonder feesten is
als een verre reis zonder rusten.

Demokritos

Elke dag krijg ik een citaat in mijn mailbox van dagelijkse gedachte.net

Deze had ik bewaard, want ik maak het leven graag zo feestelijk en gezellig mogelijk...

 

Omdat mijn moeder aan het tobben is met haar gezondheid hadden mijn zwager en ik

bedacht dat we - als oppepper - iets leuks voor haar moesten verzinnen! Maar wat?

Ze komt eigenlijk alleen nog maar - met moeite - de deur uit voor bezoekjes aan de dokters.

Haar flatje is niet al te ruim, het moest haalbaar en vooral leuk voor haarzelf zijn.

Nou ging ze in gezondere tijden jarenlang elke maandagavond naar haar klaverjasclub.

We bedachten dat we wel een klaverjastoernooitje met directe familie konden organiseren.

Daar hoeft ze deur niet voor uit en mijn moeder doet iets wat ze goed kan en wat ze leuk vindt.

En omdat ze niet - dovig - alle gesprekken hoeft te volgen is het niet zo vermoeiend voor haar.

Donderdag werd mijn moeder 82 jaar en gisteren hebben we het klaversjas-feest gevierd.

Volgens mij was het een schot in de roos, alleen al om de voorpret.

De nacht van zaterdag op zondag sliepen mijn man en ik bij mijn moeder en we hoorden haar trots aan de verpleging vertellen wat ze die dag voor haar op touw hadden gezet.

Mijn moeder speelde als hoofdpersoon alle partijtjes mee.

Wie niet hoefde te kaarten zorgde voor koffie en drankjes en kon gezellig even kletsen.

Mijn broer had een super lekkere taart (van 'heel-holland-bakt-Menno') gebakken,
mijn zusje maakte heerlijke hapjes en wij verzorgden het fruit en de broodjes.

Via een ingewikkeld systeem werd berekend wie de kompetitie gewonnen hadden.

Zowaar: ik had - dankzij telkens een goede maat - zilver, mijn broer goud en mijn zwager brons.
Wie weet winnen we wat?

 

Vandaag gaat het gewone leven weer verder en gaat mijn broer met mijn moeder 

naar de audicien en maar weer eens naar de cardioloog.

Maar het klaverjas-familie-feest kan niemand haar - en ons - meer afpakken...