Drie mooie liedjes


Het televisieseizoen is weer begonnen 
met een nieuwe serie van: 'Beste zangers'.
Ik was blij en ontroerd met de nieuwe versie 
van Snelle van het mooie lied 'Ik heb je lief'!

Dit liedje van Paul van Vliet 
vond ik altijd al beeldschoon.
En misschien blijft zijn eigen 
versie toch altijd de mooiste.
Maar Typhoon maakte er 
weer iets heel eigens van! 

En deze versie van: 'De steen'
door Acda en de Munnik 
vond ik ook prachtig!
Vooral het einde! 

Daar ben ik heel tevreden mee!




Misschien heb ik dit al eerder laten zien?

Ik kocht ooit deze 'lamp' bestaande uit een soort glazen pot met een fitting aan de schroefdop.

Ik wilde hem in onze eethoek hangen en besloot de pot een beetje op te vrolijken.

We hebben naast onze tafel, en tegenover de plek van deze lamp, een paar Tomado rekjes met spelletjes aan de muur hangen, die veel worden gebruikt: we houden van spelletjes doen.

Daarom heb ik wat spelletjes attributen in de pot gedaan ter verhoging van de spelletjes sfeer.

En nu kwam ik ook nog een gloeilamp tegen die onze kinderen ooit hebben versierd met glasverf, waardoor het licht mooi gekleurd wordt. 

Die had ik dus nog gewoon in huis, de lamp lag geduldig te wachten tot ik op het idee kwam om hem hier voor te gebruiken.

Kijk, daar ben ik nu heel tevreden mee!


Mooi en melancholiek


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

 
Richard Claremont
'All that was hers'
2025

Mooi en melancholiek

Onze groene buitenboel


Wij hebben alleen een klein balkon, 
maar ik probeer daar toch wat groens te houden. 
Met Pasen kreeg ik deze hanging basket. 
Hij is nog steeds mooi!

Ik kocht in mei drie geraniums voor een euro per stuk. 
Die doen het ook nog steeds uitbundig!



In het hoekje achter onze bank was het nogal kaal.
Ik kocht deze hangende sierasperge en Wim maakte 
een haakje aan het kistje waar hij aan kon hangen.
Tegen de winter zal ik de plant naar binnen doen 
en het bakje vullen met iets wat winterhard is.

Bij de deur naar het trappenhuis staan
onze 'left-overs' best tevreden te zijn.
We zeggen ze altijd even gedag 
als we er langs lopen.

Zestien jaar geleden!


Toen Wim ik samen op dezelfde dag 50 jaar werden gaven we een groot feest. Een feest in drie delen: Eerst koffie met taart, een gek spel en live muziek in het Volkshuis, daarna lekker eten bij De Open Haard en we sloten af met een gezellige film in het filmhuis Luxor met een borreltje en gezelligheid nadien in de kelder van dat zelfde filmhuis.

Ik heb foto's terug gekeken. Wat zagen we allemaal nog jong uit. In die zestien jaar veranderde er veel. Sommige mensen op het feest zijn niet meer bij elkaar of onder ons. 

Maar ik vond ook mijn speech voor Wim terug. 
En eigenlijk zou ik die nu weer net zo kunnen schrijven, daarin is niet zo gek veel veranderd.

Nog altijd, en elke keer opnieuw, kippenvel!



Aan de Amsterdamse grachten!
Prinsengrachtconcert 2025

Fijn he?


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.


Zo'n fijn idee!


Bruidsmeisje




Dit zijn foto's van de bruiloft van 
mijn oom Piet met mijn tante Bea.
Ik was bijna vier en een bruidsmeisje.
Het mooiste vond ik de handschoentjes
die ik ook steeds weer aan en uit deed.
Ik kan me het gevoel nog herinneren.
En ook de krultang waarmee krullen 
in mijn steile haar werden gemaakt.
Dat vond ik wel een beetje eng... 

Misschien valt het van binnen wel mee...


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 
 
Romona Youngquist
'Cottage at dusk'
2023

Een huis in de ondergaande zon.
Dat warme, gouden zonlicht
en de bloeiende klaprozen
geven het huis iets lieflijks.

Wat het wel goed kan gebruiken,
want eerlijk gezegd heeft het huis zelf
vanaf de buitenkant gezien een gesloten,
zelfs wel een beetje een norse uitstraling.

Maar ja, misschien valt het van binnen mee...

Zoveel om van te genieten!

 

Gisteren kwamen we voor het eerst sinds mei 
weer bij elkaar met onze Naobers Filmclub. 
We zagen deze film: The Farewell. 
Een Chinese moeder en oma is terminaal ziek; 
Iedereen in de familie weet het behalve zij. 
We hadden voer genoeg om er over na te praten. 
Wanneer zou je zoiets mogen verzwijgen uit liefde? 

Ik dacht na over wat ik deze zomer heb gezien:
Er waren warme dagen, maar ook best veel dagen met regen,
en dan vind ik het fijn om te kijken in onze thuisbioscoop.
Wim en ik zagen samen pas de finale van Jachtseizoen.
Leuk en spannend om week na week te volgen.



Zonder Wim kijk ik naar B&B vol liefde, 
de nieuwe seizoenen van de series 
Dertigers en Woeste Grond.

In de bioscoop zagen Wim en ik: 
  

Op televisie kijken Wim en ik als het even kan samen naar Zomergasten.
En zonder Wim zag ik deze films.


Ik las deze zomer deze boeken:
  

En ik herlas dit boek pas. Zo mooi!
Zo fijn dat we zomaar mogen genieten 
van al het moois dat er voor ons 
wordt gemaakt en geschreven!

Een dag met een gouden randje



Ons leven is zo onregelmatig met werk, leuke ontmoetingen, afspraken en zorgtaken op steeds verschillende momenten in de week, dat we er maandagavond pas achter kwamen dat we dinsdag allebei vrij waren, afgezien van mijn kappersbezoekje op de planning om half zes.

Dus, een vrije dag en prachtig weer verwacht. We zeiden tegelijk: 'Dan kunnen we een dagje gaan fietsen! Waar zullen we naar toe?' De IJsselbiënnale heeft een route in Brummen. Dat leek ons wel wat. We hebben uitgezocht waar we de route konden kopen, en met dat idee stonden we dinsdagmorgen op. 

We hebben rustig ontbeten, ik had een blogje te schrijven en ik maakte mijn onovertroffen broodjes met omelet met (30+) kaas klaar, een mandarijntje mee, plakje ontbijtkoek erbij. Waterflesjes mee. We smeerden zonnebrand en namen het flesje ook nog mee. Zonnebril, fietsenbanden opgepompt.
 
Vlak voor we de deur uit gingen zei ik: 'Vrijdag hebben we weer koor en dan wil ik trakteren voor mijn verjaardag en dan wil ik eigenlijk nog even langs Bakker Bril in Voorst voor van die lekkere speculaasjes.' 'Dat is helemaal de andere kant op', zei Wim. 'Ja, maar dat is wel vlak bij Bussloo....' zei ik. We gooiden onze zwemspullen in de fietstas, handdoeken mee en we gingen op pad. 

Lang verhaal kort, we hebben de hele route in Brummen niet meer gefietst. We fietsten eerst naar Voorst, helemaal langs de IJssel, met een heerlijk zuchtje wind en een zonovergoten hemel. Bij het gemaal zijn we even gestopt, en we zaten op een bankje te kletsen over een boek dat Wim aan het lezen is. Ik nam een mandarijntje en even later fietsten we naar Bakker Bril. Daar hebben we de koekjes gekocht die in mijn fietstas in het vestje van Wim werden gevlijd en daar kon ik ook mooi even plassen.

Even later fietsten we helemaal binnendoor tussen en onder de bomen door naar Bussloo, waar we bijna het hele meer rond fietsten naar het strandje. We zochten een schaduwplek onder de bomen. Eerst even acclimatiseren en een beetje mensen kijken, altijd leuk! En toen zijn we het water in geplonsd en hebben we eerst tijdje gezwommen. Weer aan de kant bleek ik geen kam bij me te hebben. Nou ja, wat geeft het. We hebben ons weer opnieuw ingesmeerd en een broodje gegeten en allebei een stuk gelezen in ons boek. Heerlijk, met zo'n temperatuurtje.


Daarna hebben we de fietsen weer opgezocht en zijn we langs de IJssel gefietst naar De Kribbe, een uitspanning vlakbij het pontje naar Gorssel aan de overkant van de rivier. We bestelden een heerlijke cappuccino en zaten fijn onder de bomen met ons boek en een stukje koek. 


Na deze rustpauze fietsten we naar het pontje, en voeren we over en namen we ons tweede broodje ei. We overlegden hoe we terug zouden fietsen en kwamen uit op de bosroute. Heerlijk in de schaduw. We zijn - inmiddels loom en wat rozig - nog even gestopt bij de Zessprong in Joppe, voor een alcoholvrij biertje.  
   

We waren om kwart over vijf weer thuis, waar ik me even opfriste om naar de kapper te gaan. 
Weer thuis heb ik gedoucht en hadden we nog een lekker soepje in de koelkast, over van zondag toen mijn tantes en oom hier op bezoek waren, dus dat was lekker en makkelijk. Nog even B&B vol liefde kijken, er belde een vriendin en om een uur of tien konden we onze ogen niet meer open houden.

Wat was het een fijne, relaxte dag geweest. Alsof we een 'vakantie-van-een-dag' hadden gehad; Een dag met een gouden randje!    

De beelden zijn niet scherp, maar onvergetelijk!



Leeuw Christian 
ziet zijn eerdere verzorgers 
na jaren in het wild weer terug.

Zo ontroerend! 
De beelden zijn niet scherp, 
maar onvergetelijk en ontroerend.

Beter voor jezelf en beter voor de wereld!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.

Twee oren, een lange neus en een roze rug steken net het water uit. Af en toe klinkt een harde zucht of wat gesmak, maar verder is er niets wat de vredige stilte verstoort. Het bruine water met een groene laag erop nodigt niet echt uit op deze warme dag een verfrissende duik te nemen. Maar zo dachten de drie varkens die in de modderpoel liggen er niet over. Ze lijken het enorm naar hun zin te hebben.

De varkens leven op de biologische boerderij van Jan Overesch en zijn zoon Rick in het Overijsselse Raalte. Ook twintig koeien op de boerderij hebben het keurmerk biologisch. Over de gewassen op de akkers van de boerderij wordt geen druppel bestrijdingsmiddel gespoten en kunstmest is er uit den boze. In de boerderijwinkel worden biologische producten verkocht.

De nu 76-jarige Jan Overesch werd in 1973 eigenaar van het bedrijf. Toen was het nog een gangbare - niet biologische - boerderij. Dat zorgde voor een knagend gevoel bij Overesch en zijn vrouw. In hun eigen groentetuin gebruikten ze bewust geen bestrijdingsmiddelen. Maar over de akkers spoten ze elk jaar liters pesticiden. 'De landbouwmedia en adviseurs zeiden dat we dat moesten doen om onkruid en beestjes te verdelgen', vertelt hij. Maar na het volgen van een cursus over biologische landbouw ging bij Overesch in de jaren negentig het roer om.

Daarna begon hij verschillende gewassen verbouwen. Elk jaar wordt op de akker een ander gewas verbouwd: beter voor de bodem. In totaal heeft hij nu 150 hectare land.
Hij rijdt veel minder mest uit en spuit niet meer met bestrijdingsmiddelen. Het onkruid op de akkers haalt hij met machines weg. 'Een gangbare boer zal zeggen dat dit niet kan, maar het kan wél', legt Overesch uit. 'Grondwater en de bodem zijn vergeven van mestresten en pesticiden. We helpen de bodem ermee naar de klote. Boeren zeggen dat het niet kan omdat ze het nooit gedaan hebben.'

Na een aantal jaar liet Overesch ook zijn ruim negenhonderd varkens biologisch leven. Ze krijgen vier keer zoveel ruimte en kunnen zelf kiezen of ze binnen of buiten zijn. De ruim honderd fokzeugen die hij heeft kunnen zelfs liggen in een flinke modderpoel. Voorheen moest Overesch vier keer per jaar met gif over de rug van de varkens om luizen en schurft te bestrijden. Sinds hij ze biologisch houdt, hoeft dat niet meer. Ook de krulstaarten mogen de varkens van Overesch houden. In de gangbare veehouderij gaan die eraf, omdat de varkens elkaar daar uit verveling in bijten. Bij Overesch' boerderij gebeurt dat niet.

Uiteindelijk gaan de dieren van Overesch ook naar de slager. Hoe goed hij ze ook verzorgt, uiteindelijk worden ze toch gedood. Overesch voelt zelf ook aan dat dat wat schuurt. Maar 'het leven bestaat uit eten en gegeten worden', zegt hij. 'In een plant zit net zo goed leven. Een mooie krop sla wil ook verder groeien, bloeien en zich vermeerderen. Maar dat is het leven. We eten elkaar allemaal op', legt Overesch uit. Wel eet Overesch minder vlees. Vroeger zeven dagen per week, nu drie of twee. 'Beter voor jezelf en ook voor de wereld', denkt hij. 'En als je dan vlees eet, kun je maar beter weten dat het dier een goed leven heeft gehad.'

Omdat op de biologische boerderij in Raalte geen gif wordt gespoten, moet Overesch veel vaker onkruid weghalen dan wanneer hij wel gif zou gebruiken. 'Maar het geef me veel meer arbeidsvreugde. We krijgen ook veel meer complimenten. Daar kun je weliswaar niet van leven, maar het geeft wel energie. En energie heb je nodig.'

Overesch heeft nooit spijt gehad van zijn keuze om biologisch te boeren. 'Ik zou ook helemaal niet meer terug willen. Ik vind het ook veel vreugdevoller als je weet dat je iets goeds doet voor het milieu. En de strijd met de natuur ga je niet winnen. Die is zo sterk, die overleeft ons wel. Daarom boer ik liever in harmonie met de natuur.'

Gangbare boeren zeggen vaak dat biologisch produceren financieel niet haalbaar is. Consumenten zouden ook niet bereid zijn meer te betalen voor hun eten. Overesch ziet ook dat die consument inderdaad vaak voor het goedkoopste product gaat en niet kijkt hoe het is gemaakt. 'Maar wat ik tegen gangbare boeren zou willen zeggen is: als je het wil, laat het dan uitrekenen. Denk niet te negatief en luister niet alleen maar naar mensen die zeggen: het lukt toch niet.'