Zij heeft er echt zin in!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.


 Een bijgebouwtje in ‘s-Heer Arendskerke,
dat er, zo te zien, echt zin in heeft!
Daar word je toch blij van!!

Over trouwen gesproken


  opa en oma Zeeman - Klomps      opa en oma Koopman - Assen

Ik ben druk met onze oude familiefoto's.
Hier zie je de trouwfoto's van mijn opa's en oma's.
De oma's waren niet in het echt lang of in het wit. 
Wel hebben ze een bruidsboeket en oma Zeeman 
heeft een soort bloemen sieraad in haar haar.  

Het was begin jaren dertig, de crisisjaren.
Ik vind het altijd zo moedig als jonge mensen 
er voor kiezen om met elkaar te trouwen 
en hun leven samen op te bouwen.
Het ontroert me telkens weer.


Op de trouwdag van mijn ouders waren hun ouders er nog.

Mijn opa van moederkant zou twee jaar later sterven,
toen mijn moeder hoogzwanger was van mij.
Daarom ben ik naar hem vernoemd. 
Ik heet officieel Jakoba Henriette (van mijn oma),
wat ze verfranst hebben naar Jacquelien.
 
Mijn oma van vaderskant is zeven jaar later gestorven.
Ook nog heel jong. Zij heeft nog meegemaakt 
dat ze oma werd van mij en van mijn zusje.

Mijn oma van moederskant werd 79.
Ik logeerde als kind vaak bij haar. 
En was heel dol op haar.

Mijn opa van vaderskant is 91 jaar geworden.
Hij was zo'n lieve opa! En heel blijmoedig,
ondanks dat hij zijn twee vrouwen en 
twee kinderen heeft moeten begraven.

 Deze blije foto op de trouwdag 
van mijn ouders is me heel dierbaar.
  

Het huis waar ik geboren ben



Zondag waren we in Hilversum 
voor de verjaardag van mijn zusje,
en maakten het plan om op de terugweg 
langs Baarn te rijden om het huis waar ik
ben geboren eens een keer op te zoeken.
 
Het adres staat op mijn geboortekaartje.
Ik kon net over de hoge heg deze foto maken.
Hopelijk vinden de bewoners van nu het niet erg.
Het voelde toch wat raar om te beseffen dat ik daar, 
in dat huis waar ik voor stond, op de wereld kwam. 

Het geheel zag er 66 jaar geleden wat strakker uit,
maar het lijkt me nog steeds een heerlijk huis.
Het was best een chique straat, en nog steeds. 
Als ik me goed herinner woonde destijds 
de burgemeester in het andere deel 
van de twee onder een kap.

Mijn ouders 'woonden in' zoals ze dat toen noemden: 
Ze huurden de bovenverdieping met een minikeukentje.

Mijn ouders verloren hun eerste kindje bij de geboorte,
een meisje, ze zou Jorien hebben geheten.
Een goed jaar later werd ik geboren 
in dezelfde slaapkamer in hetzelfde huis.

Binnen zie ik de echte jaren zestig inrichting, 
met de leuke motiefjes in lichtgrijs, geel en zwart.
Mijn ouders hadden in 1959 dus ook al een televisie. 
De foto's na de doop met een opa en twee oma's.

Vier generaties, met de moeder van mijn opa erbij.
Mijn zusje is ook nog in dit zelfde huis geboren, 
later verhuisden we naar een nieuwe jaren-60 
doorzon-hoek-woning met een grote tuin.

Maar hier heb ik leren lopen.
En het was leuk om er bijna 66 jaar later 
weer eens een kijkje te gaan nemen.

Onze eerste auto hier is een echt retromodelletje.
Dat eigenwijze snoetje ernaast ben ik...

Het is een hele mooie dag!


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Gwen van Knippenberg

Een gezellig en huiselijk tafereeltje:
Een meisje of jonge vrouw zit heerlijk lui te lezen
bij het open raam, met haar benen over de leuning.
De slippers heeft ze uitgegooid, die staan op het kleed.

De poes zit op de vensterbank naar buiten te kijken.
Het is een lekker temperatuurtje, niet te warm.
Eigenlijk precies goed om binnen te zitten.
Misschien is het buiten in de zon al te heet.

We zien een gezellig ingerichte woonkamer, 
met leuke verzameling foto's boven het dressoir 
met een schemerlamp en boeken op de planken.
 Er staan twee vazen met veldbloemetjes en
een grote gatenplant in de vensterbank.
Op het bijzettafeltje staat iets te drinken
en een speelgoed poppenkastje of zoiets.

En het belangrijkste, 
de kamer kijkt uit op groene bomen, 
de ramen staan wijd open en het ruikt heerlijk 
want de vloer is pas in de was gezet.
 
Er kan zomaar een gezellige buur aankomen 
met een flesje wijn, een mooi vakantieverhaal
 of een goed plan om samen te gaan eten.
Het is een hele mooie dag!
 

Door de open ramen ademt ontspannen het huis


Even

Door de open ramen ademt
ontspannen het huis. Ik zie
mijn vrouw voor de spiegel een rode
blouse passen - verwachting
maakt haar ogen jong als
de eerste dag. Ik hoor
het kind de trap op komen
met een mond vol vragen. Buiten
in de zomerdroogte zijn alle
geluiden rond en verend.
Aan lange draden van licht
zweven de acrobatische
vogels. Bomen staan in
wonderen te geloven.
En de wandelmensen maken
hun oude benen wijs
dat het groene leven nooit
meer eindigt. Even woont men
vreesloos en zonder verleden
in zijn eigen lichamelijkheid.

Bert Voeten (1918-1992)
Uit: 'De zon op mijn hand en andere gedichten' - De Bezige Bij - 1956

He, ja...



Ik ben voor!

#Team Obama

Zomer in de agenda!


En dan ineens valt er van alles weg.
Ik volgde verschillende tv programma's:
Kopen zonder kijken Belgie, 
Het perfecte Plaatje, Het Blok,
De Verraders, De Moeite waard,
Tijd voor Max, diverse talkshows en
 dan vergeet ik er vast nog een paar. 
Die zijn gewoon allemaal afgelopen!

Gelukkig hebben we de Tour en B&B vol Liefde.
Er is een nieuw seizoen van de Dertigers 
en het Jachtseizoen loopt nog.    

Ook in onze agenda's beginnen gaten te vallen.
Het koor waar Wim op zit heeft nu de zomersluiting.
We halen vanaf deze week onze kleinkinderen 
niet meer uit school op vrijdag.

Op 11 juli hebben we ons jaar met mijn koor afgesloten
 met een les met genodigden en een gezellige lunch.

Op 1 juli hadden we onze laatste les voor de zomer.
Het zwembad gaat hier in augustus dicht.

Gelukkig gaat de leefstijlclub GLI en
de Medisch Fit Sport ochtend nog wel door.
En ik ga zelf deze zomer rustig door met 
oefenen met mijn nieuwe gezonde leefstijl 
Ik sta inmiddels op 5 kilo minder dan
toen ik begon met de GLI in maart.
HOERA!

We gaan een paar dagen fietsen. 
We hebben leuke etentjes in de planning.

We hadden hier een thuis-bioscoopavond 
met de prachtige IJslandse film: 'Touch',
die willen we nog een keer herhalen.

In de zomer hebben de IJsselbiënnale, 
een internationale kunstroute langs de IJssel.

En voor de leesclub heb ik nu gelukkig meer tijd
want er staat ook een dikke pil op het programma. 

Ik ben van plan om nu eindelijk eens 
dat digitale fotoboek te gaan maken 
van alle foto's en dia's van onze familie 
die al zes jaar in vier grote dozen rustig 
staan te wachten bij een vriendin op zolder. 

En ik wil onze kasten nog eens door 
om overtollige spullen weg te doen.

Ik wil nog aan de slag met mijn stamboom.
Ik heb beslist nog wat vragen over 
de eerste Koopman vrouwen
in mijn vaders lijn.

Ik hoop op veel dagen onder de 25 graden, zodat
ik ook echt wat kan gaan doen met deze plannen.

Eigenlijk heb ik het niet zo op warme zomers; 
Ik raak ontregeld en kan me wat verloren voelen.
Ik neem me nu voor om op van die hete dagen
gewoon in de schaduw, aan het water,
met een koel glaasje te wachten 
tot het weer over gaat.

Het Geluid van Vooruit


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen. 



In de campagne Het Geluid van Vooruit
een kort interview met David van Reybrouck
onze nieuwe Denker der Nederlanden.

interview 

Het Geluid van Vooruit is een landelijke campagne van The Green Times. Het doel is de spotlight vaker te richten op de ontelbare mensen die doorbouwen aan een duurzame en sociale wereld. We gaan in gesprek met vele bekende en onbekende Nederlanders over de positieve ontwikkelingen van deze tijd, die we nauwelijks meer in de media zien. In deze aflevering spreekt Emma Kloppert met David van Reybrouck, Denker der Nederlanden. 

Om te laten zien dat hoop, klimaatactie en samenwerking ook nieuws zijn.


Ik kan niks met die grijze hoekbanken

 


Afgezien van de lampen, want
ik kies nooit een hanglamp in een zithoek,
en van de vijf / zes lampen op dat kleine stuk muur
zou ik er een stel schrappen, want te veel is te veel,
en het kleed mocht van mij een stuk groter,
maar
de retrosfeer van deze zitkamer vind ik heerlijk:
De kleuren, het groene kastje, de tafels,
de banken natuurlijk en het groen.
Ik word er vrolijk van.

Ik kan niks met alle donkergrijze hoekbanken
die we vandaag de dag overal zien.
Het is me te groot, te hoekig, 
te lomp en te somber.

Doe mij maar iets kleiners en vrolijkers!
Zoals dit..
 

Een eigenwijze en nieuwsgierige koe!

 

Een foto die wat te scheef genomen is, 
maar dit is toch wel heel geestig: 

Een koe die om het hoekje achter 
de koelkast vandaan nieuwsgierig 
en heel eigenwijs de keuken in kijkt.

Heel leuk om op deze manier 
een muursticker te gebruiken
en op deze plek te plakken!

Ons eigen appartement borduren?


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Janke Dubbeldam

Dit keer eens geen schilderij
maar een geborduurd kunstwerkje.
Superleuk om te zien hoe alle ruimtes 
in dit monumentale huis worden weergegeven.

De mooie dubbele voordeur met de trap ervoor.
De ramen van het souterrain die goed te zien zijn.
De woonkamer links en de grote eetkeuken rechts.
Op de verdieping het trappenhuis, de badkamer en 
de master bedroom met de portretjes boven het bed.

Daarboven de babykamer en nog een slaapkamer.
En de trap naar de zolder met een extra kamer 
en rechts, voor mij altijd leuk: de rommelzolder.
Leuk, om al die kleine details te zien die toch 
voor iedereen heel herkenbaar zijn en blijven
ook al wonen we tegenwoordig vaak anders.

Ik kan niet zo goed borduren, maar 
het lijkt me best leuk om eens een borduurwerk 
van ons eigen appartement te kunnen laten maken.
Ik zou het eens kunnen proberen te tekenen:
Ons eigen huis in miniatuur doorsnede.
Leuk idee!

Annemieke, Loesje, Merel en Polly



Dol was ik op de boeken van Anneke Bloemen.
Ik kan me niet herinneren dat ik ze zelf had;
Boeken werden bij ons thuis niet gekocht 
maar uit de bibliotheek geleend.

Ik kon er geen genoeg van krijgen.
De reeksen van Merel, Polly en Loesje, 
maar toch vooral van Annemieke van Oven.

Een meisje met broers in een doktersgezin.
Ze ontdekt dat ze als baby geadopteerd is door haar 
oom en tante nadat haar ouders waren verongelukt.
 
Ze gaat voor het eerst mee uit naar een dansavond 
van haar broer die student is maar ze heeft geen jurk. 
Uiteindelijk mag ze de (trouw / verlovings?) jurk 
van de moeder van haar vriendinnetje lenen, 
waardoor ze zich geen gewoon schoolmeisje 
meer voelt, maar mooi en bijna volwassen.
Oh, ik smulde er van toen ik dertien was.


Een tijd terug was er in Zutphen een bibliotheek
vol met oude kinderboeken en toen heb ik
alles wat daar stond nog eens gelezen.
Natuurlijk was het heel gedateerd.
Maar het was zo heerlijk om
weer in onder te duiken.

De belevingswereld van toen
was zo eenvoudig en overzichtelijk.
Hoe liefdevol kon een meisje opgroeien.
Kom daar nu nog maar eens om...

Ik wil alleen zijn met de zee


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen. 


Met ons koor zingen we dit beeldschone liedje,
geschreven door Toon Hermans.

Ik heb het al eerder gedeeld,
maar kan er geen genoeg van krijgen.
Het is zo troostend om er naar te luisteren.
Probeer het maar eens:
Zee 

PS We zingen ook heel andere liedjes:


Hebniks



Bruno Catalano, Fragments, Venetië, 2013


Hebniks
Deze wereld is een warboel
weinigen zijn nog goed bij hun hoofd
angst regeert hen
angst voor de ander
angst voor hen die uit vreemde streken komen
dat ze je veilige huizen zullen betreden
je dochter verkrachten
je hond zullen eten
angst voor mensen zoals jij
angst voor ooit zelf te moeten vluchten
deel uit te maken van het leger van de havelozen
en de hebniks

Remco Campert, 2018