Zo'n dag..

Gisteren had ik zo'n dag waarop je druk bent 

met van alles maar eigenlijk niets opschiet...

Wim en ik bespraken s morgens vroeg eerst even zijn programma:

Hij moest naar zijn vrijwilligerswerk van 10 tot een uur of 1

en bijna aansluitend om half 2 beginnen met zijn werkdienst tot half 10.

Als ik nou eens om precies om 1 uur het eten klaar zou hebben, 

dan konden we tussendoor even samen warm eten. Goed plan!

Misschien dat ik nog even kon zwemmen voor die tijd...

Daar kwam helemaal niets van terecht.

Ik lag nog in bed de reacties te lezen op Facebook 

waar ik mijn blog van gisteren ook op had gedeeld. 

Wat kan mij die privacy schelen: Iedereen mag het weten!!!

    

Toen ging de bel. 

Wim deed open en ik hoorde dat het mensen 

waren die problemen hadden met 'onze' auto.

Even uitleggen: 

Wij zijn beheerder van een deelauto van My wheels. 

Een deelauto kun je gebruiken als je lid bent van deze club.

Je reserveert een rit via internet en opent met je pasje de auto 

waar je de sleutels in het dashboardkastje vindt en je kunt rijden. 

De kosten voor de rit worden van je rekening geschreven.

Een kind kan de was doen. 

Als er problemen zijn vraag je raad aan de beheerder. Wij dus!

De auto wilde niet openen. Dat was ons laatst ook gebeurd. 

Toen was de accu leeg. Dat zou nu ook wel zo zijn...

Wim probeerde My wheels te bellen, maar die namen niet op.

Ik kwam snel aangekleed beneden toen het deze mensen 

net zélf gelukt was om een andere auto te reserveren.

Fijn, want ze hadden een lange rit voor de boeg.

Wij konden op dat moment ook niet veel uitrichten.

Wij waren de afgelopen twee weken op vakantie en juist in deze periode 

zou onze Fiat omgewisseld worden voor een nieuwe Citroen.

Omdat wij er niet zouden zijn hadden we onze reservesleutels 

bij een andere beheerder gebracht zodat die de honneurs kon waarnemen.

Die sleutels lagen nog bij hem en had ik nodig om de auto te openen.

Ik belde hem en hij vertelde dat hij in Limburg aan het fietsen was en dat

zijn vrouw wel thuis was maar nog sliep want die kwam uit de nachtdienst.

Hij zou haar een berichtje sturen dat ze mij zou bellen als ze wakker was.

Dat betekende dat ik nu even niets kon doen, behalve bellen met My wheels 

dat ze de auto zouden blokkeren zodat niemand hem kon reserveren.

Ik zou de pechhulp vragen zodra ik de reservesleutel had en 

op mijn pasje een eind gaan rijden om de accu weer op te laden.

Toen was ik inmiddels wel goed wakker.

Even later kreeg Wim een telefoontje van iemand van onze woongroep

waarvoor ik even iemand moest bellen om iets uit te zoeken, wat lukte.

Toen ik degene terug belde met de info hield hij me aan de praat.

Ik legde neer en het was inmiddels tien uur. Ik moest nog ontbijten.

Net zat ik aan thee en een paar crackers toen mijn schoonvader belde.

Wij hadden zijn auto mee gehad op vakantie en terug gebracht, 

maar nu miste hij de antenne die op het dak had gezeten. 

Waar kon die zijn? Wim had hem in Zutphen nog wel gezien, 

maar dat was voordat wij de auto door de wasstraat haalden.

Zou hij er daar misschien wel af gerommeld kunnen zijn? 

Maar even bellen.... maar wat was het nummer??

  

Toen bedacht ik me dat we in die wasstraat waren 

geholpen door een zoon van een vriendin van ons. 

Ik belde haar en zij gaf het nummer van de - nieuwe - eigenaar.

De meneer zou later die dag naar Zutphen en op zoek gaan. 

Hij zou me terug bellen, en noteerde mijn nummer.

Wim belde weer met zijn vader en kreeg toen bericht 

dat zijn vrijwilligerswerk die dag niet door ging. 

En kwam dat even goed uit, want de bel ging!

Liander zou die dag de slimme meter komen plaatsen.

O ja, nu wist ik weer wat dat krabbeltje in mijn agenda was... 

De gang stond ineens vol met gereedschap en apparatuur, 

de kelderkast moest voor een deel leeg, wat een troep kwam er uit,  

enne.. wat ik me eerder niet had gerealiseerd: gas en stroom moest eraf.

En dat betekende computers afsluiten, alle kachels uitzetten en de boiler.

Wim ging het huis door om overal van alles af of uit te zetten. 

Hij deed voor de zekerheid de televisie en het modem ook uit.

We konden tussendoor nog net koffie zetten en melk warmen.

Nadien moesten alle apparaten ook weer aangesloten en aangezet worden.

Dat ging niet zonder slag of stoot. Gebruiksaanwijzingen werden opgezocht.

De kachels en boiler gingen overal weer aan, behalve op mijn werkkamer.

Ook de meneer van Liander lukt het niet. Nou ja, dat was van later zorg.

Het is nu niet zo koud meer en we moeten toch van het gas af allemaal. 

Misschien moeten we maar overstappen op een elektrische radiator.     

Om kwart voor 1 was meneer klaar. We hadden er een vriend bij:

We waren altijd welkom voor koffie als we eens in Doesburg waren!

Ondertussen had ik de afwas weggewerkt, de laatste strijkwas 

van de vakantie gedaan en om precies 1 uur gingen we aan tafel:

Bloemkool, nieuwe aardappeltjes, kip en een wortel-appelsalade.

Wim vertrok naar zijn werk en ik zag nog net 

dat bij Utopia Billy werd weggestemd en Fay mocht blijven...

Toen belde mijn vriendin die vertelde dat ze best onrustig was,

wat ik goed kon begrijpen, want de uitzonderlijk situatie doet zich voor 

dat zowel haar dochter als haar schoondochter allebei tegelijk 

op 2 mei zijn uitgerekend voor hun eerste kindje... 

Nou jij weer!

Toen ik had neergelegd zag ik dat de mevrouw van de autosleutel

had gebeld. Ze was wakker en ik kon hem gelijk even ophalen.

Gelukkig is dat vlakbij en ik was snel terug op mijn fietsje.

Toen de pechhulp gebeld. Die zouden er met een uurtje zijn.

In de tussentijd kwam ik ook niet ergens toe.

Even mijn mail checken, de was wegbergen.

Toen de auto aan de praat was ging ik een eind rijden, toen even tanken, 

waar ik toen ik de ruit schoonmaakte struikelde over een drempeltje.. au...

En even langs bij de wasstraat, helaas geen antenne gevonden.

Gelijk wat boodschappen gedaan voor de nasi die ik morgen wil maken.

Tegen zessen was ik weer thuis en had ik de pijp leeg.

Ik zette een kop koffie en at een boterham.

Ik zette een babyvestje dat ik in Zeeland breide in elkaar,

- dat laat ik hier niet zien want is nog een verrassing voor Elsje -  

en vertrok al om goed half tien naar mijn bedje.

Eigenlijk niks meer gedaan dan brandjes blussen, 

en toch heel moe...

Zo'n dag...