Van 14 - 28 april hadden wij een vakantie geboekt in Zeeland.
In deze boerderij: 'Klein Overduin' uit 1832 in Oostkapelle.
We waren net weg of het werd werkelijk prachtig weer.
Dik in de 25 graden en strak blauwe luchten.
In een strandpaviljoen in Domburg
genoten we van dit mooie uitzicht en licht...
Rond ons huisje waren allemaal bloeiende boomgaarden
en ook 'onze' boomgaard kwam prachtig in bloesem.
We hebben helemaal geen regen gehad,
behalve een enkel buitje 's nachts,
maar waaien dat het deed...
De was wapperde in een mum van tijd droog.
Wim heeft heerlijk gewandeld in natuurgebied Oranjezon,
we hebben samen veel gefietst en her en der terrasjes gepikt.
We vonden Veere en Middelburg ook heel gezellig.
Van vrienden van ons hadden we het boek: 'Het blauwe juk' van Elizabeth Maas meegekregen. En hoe leuk was dat...
In dit boek beschrijft Elizabeth haar familiegeschiedenis vanaf haar eigen geboorte in 1939 in - jawel - ditzelfde huis. Wat bijzonder. Alles wat ze schrijft en de foto's die ze er bij heeft geplaatst konden we ter plekke verifiëren. De weg die ze liep van huis naar school in Vrouwenpolder konden we 'nalopen'. Het uitzicht was nog net als toen. Zelfs de biologische boerderij Ter Linde, even verderop, was er in die tijd ook al.
De scene van het afscheid van haar gestorven moeder, in dezelfde kamer als waar je het boek zit te lezen, is extra aangrijpend. Het voelt allemaal echt veel dichterbij.
Het boek geeft een prachtig beeld van Zeeland in oorlogstijd en de verstrekkende gevolgen van de kerkscheuring nadien. De familie van vader, die vlakbij woont, leer je kennen. Alle ooms en tantes die Elizabeth zo dierbaar waren en soms heel oud werden. En het pijnlijke proces van het zich los vechten van de ongeschreven regels en het ouderlijk gezag in de jaren-60.
Een scene blijft me steeds bij. Als Elizabeth in Amsterdam woont, trouwt met Bas en voor het eerst zwanger is, heeft ze veel last van misselijkheid. Ze moet zelfs worden opgenomen in het ziekenhuis. Daar blijkt dat ze het beleid hebben dat je alleen bezoek mag ontvangen als je NIET hebt over gegeven. Zo ziet ze uit het raam haar moeder - in haar traditionele klederdracht - die helemaal vanuit Zeeland was over gekomen, maar ze laten haar niet toe. Hoe wreed en onredelijk ook, alsof die misselijkheid beter wordt als je er zo'n straf op zet...
Als je in de kamer door deze deur naar de gang gaat, kom je in het opkamertje
met de bedstede, met het kelderluik en met de steile trap naar boven.
In deze bedstede heeft Elizabeth Maas heel wat jaren geslapen,
tot ze groot genoeg was voor de slaapkamer op zolder.
De gezellige en lichte woonkamer is wel veranderd sinds toen.
Daar waren eerst bedstedes, die nu bij de kamer getrokken zijn.
Omdat ik Elizabeth Maas graag een brief wilde sturen
om haar te zeggen hoe veel ik van haar boek genoten heb,
ben ik via het internet naar haar adres gaan zoeken.
Maar waar kon ik haar vinden? Dat bleek niet zo simpel!
Nu ben ik niet voor niets lid van de zoekbrigade van Adres Onbekend
en uiteindelijk kwam ze via heel wat gegoogle boven water. Bingo!
Ze blijkt nota bene vlak bij ons te wonen hier in de Achterhoek.
Toen ik haar belde en we een heel fijn gesprekje hadden,
nodigde ze me tot mijn grote verrassing en blijdschap uit
voor een ontmoeting bij haar thuis eind mei.
Daar verheug ik me nu al heel erg op!
Wat kunnen dingen toch soms raar lopen allemaal...
Ik houd jullie natuurlijk van dit alles op de hoogte.
Het boek (ISBN: 9789402226898) is te bestellen bij de boekhandel
en anders ook te leen bij de openbare bibliotheek.
Voor meer info over het huis
en waar je het zou kunnen huren klik hier
Allebei van harte aanbevolen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten