Nog steeds die lappenmand

  Nog steeds in de lappenmand.

Het is verraderlijk met de buikpijn die ik heb. 

Nu al meer dan vier weken heb ik steeds dagenlang pijn. 

Nare pijn, met een beetje misselijkheid erbij. 

Links in mijn zij. En uitstralend naar de rest van mijn buik en rug.

Volgens de huisarts, de radioloog en de uroloog is er op echo en de ct-scan, 

het bloed- en urineonderzoek niets (meer?) aan de hand met mijn nier en urinewegen.  

 Ze houden het op - pijnlijk - gepasseerde niersteentjes. 

En een maagwandontsteking als gevolg van de pijnstillers.

Maar voor de zekerheid ben ik verwezen naar de internist. 

De afspraak staat op 15 juni. 

Hoe blij was ik dan ook dat ik deze week drie dagen bijna pijnvrij was!!

Ik dacht dat ik er door was, wilde de afspraak al afzeggen...

Maar goed dat ik dat niet gedaan heb.

Sinds vrijdag is de pijn weer terug.

Natuurlijk net voor het weekend, nu zelfs het pinksterweekend.

Het ergste vind ik de onzekerheid.

Waar komt die pijn nu vandaan?

Ik probeer er niet aan te denken, afleiding te zoeken.

Maar de pijn zelf herinnert me steeds aan mijn onrust erover.

Wat nou als ze iets over het hoofd zien? Iets ernstigs?

Tegelijkertijd merk ik dat ik extra gevoelig ben voor narigheid.

Alle mensen in oorlog of met een groot verdriet, angst en verlies.
Net weer die aanslag in Londen. Verschrikkelijk!

Hoezo klagen over een beetje buikpijn...

....en dan ben ik weer terug bij de pijn.

Nog elf dagen. 

Ik kan er bijna niet overheen kijken.