Mijn 1000ste blogbericht!

 

 

 

 

Gisteren zag ik op mijn overzichtje dat ik mijn 999ste blog bericht had geplaatst.

En vandaag zou de 1000ste worden.

Dat leek me wel een mooi moment om te vieren.

 

Op 1 januari 2013 begon ik met dit blog.

In eerste instantie voor mijzelf als een soort van digitaal dagboek.

Om allerlei dingen die ik zelf leuk vond vast te leggen en te verzamelen.

 

Het duurde nog wel even voor ik doorhad hoe dat allemaal moest.

Hoe ik een filmpje kon plaatsen, hoe ik een link kon wijzigen,

hoe ik foto's kon verkleinen, vergroten of groeperen,

hoe ik een bericht kon 'doorplaatsen' op facebook of twitter,

hoe ik mijn pinterest pagina kon koppelen aan dit blog enzovoort. 

Zo langzamerhand weet ik mijn weg te vinden. 

 

Leuke ontdekkingen zijn dat er soms berichten zijn die heel veel lezers trekken.

Waarom het ene bericht veel meer 'views' krijgen dan het andere

- dat ik zelf soms veel leuker vind - blijft voor mij een mysterie.

Wel heel leuk vind ik dat de reportage reeks: 'Kijk zo wonen wij!'

steevast hoog scoort, alle verschenen reportages staan nog in mijn top 10.

 

In eerste instantie wist ik helemaal niet dat alle pageviews werden geteld.

Toen ik daar achter kwam vind ik dat best leuk om te volgen.

Zo 'heb' ik nu 12000 pageviews per maand en in totaal boven de 200 000.

Dat is natuurlijk voor mij een heel abstract aantal.

De meeste mensen die mij lezen ken ik helemaal niet.

 

Soms krijg ik wel eens onverwachte reacties.

Zo stond ik vorig jaar op een rommelmarkt voor onze woongroep,

en zat ik in mijn oudste kloffie tussen allerlei troep op een klapstoeltje

aan een kopje koffie, toen een leuke jonge vrouw mij vroeg:

'Jij bent toch Jacquelien Koopman?'

'Ja...' zei ik beetje voorzichtig,

'Ik herken je aan de foto op je site en zie je nou eens in het echt

en ik wil je even zeggen dat ik met zoveel plezier je blog lees!'

Kijk, dat is natuurlijk superleuk om te horen en zo heb ik er eens een gezicht bij,

maar de meeste lezers ken ik dus helemaal niet.

 

Voor mij is bloggen een vast onderdeel van mijn bestaan geworden.

Ik blog bijna elke dag en de eerste dag moet nog komen dat ik niets weet om te schrijven.

Ik houd er van om mooie, verrassende of grappige dingen te delen

- en het is ook heel prettig dat niemand je tegenspreekt -

 

Nou lijkt het misschien soms dat ik alleen maar leuke dingen meemaak.

Ik aarzel vaak om over verdrietige dingen of moeilijke kwesties te bloggen.

Die zijn er wel. Afgelopen jaar zijn mijn nichtje en mijn zwager overleden,

ik maak me vaak zorgen over de gezondheid van mijn man,

onze dochters maken allebei soms moeilijke dingen mee

 en mijn moeder begon afgelopen jaar nu echt te sukkelen.

We hebben haar deze week naar een zorg appartement verhuisd,

tjongejonge wat brengt dat een boel werk met zich mee.

En dan heb ik het nog niet eens over de hartverscheurende ellende

waar zo veel mensen in de wereld mee te kampen hebben.

 

En dan blog ik maar weer over een leuk woonideetje of een doe-het-zelf dingetje....

Ik wil maar even zeggen dat ik niet alleen maar leuke dingen meemaak

en dat ik niet oppervlakkig of stekeblind ben voor de alle narigheid om ons heen.

Ik vind mijn blog alleen niet de plek om dat uitgebreid te delen.

 

Ik blog omdat ik dat heel fijn vind om te doen

en als lezers daar soms plezier aan beleven is dat mooi meegenomen.

Ik proost op mijn 1000ste blog en wil graag iedereen een hele mooie dag toewensen!