Interview met een opgeruimde cursiste...

Op deze mooie zaterdagmorgen rijd ik door een prachtig landschap op weg naar Hester die ik mag interviewen over haar deelname aan mijn thuisstudie: 'Opgeruimd wonen!'
Als ik haar oprijlaan op rij (jawel, ze heeft een heuse met witte bolhortensia's omgeven oprijlaan, die ze zelf bescheiden een oprit noemt) zie ik een groot, nieuw uitziend huis met een flinke garage en aan alle kanten een ruime tuin en een werkelijk prachtig uitzicht over wei, bos en landerijen. 

Als ik de auto uitstap komt ze net aanrijden, ze heeft een dochter naar sporttraining gebracht. 
We kijken elkaar aan. Ik weet best veel van haar, want ze is inmiddels bezig met les 23 van de 24-delige thuisstudie die ik geschreven heb. Maar ik heb haar nog nooit gezien.

Ik zie een vrolijk kijkende, meisjesachtige, pittige vrouw, kort geknipte blonde lokjes, een mooie frisse huid en subtiel opgemaakte blauwe ogen.
Ik had niet anders verwacht want ik weet inmiddels dat ze schoonheidsspecialiste is, maar ik zou haar niet de 44 jaren geven die ze telt.
'Leuk om je nu eens in levende lijve te zien!' zegt ze 'ik vond al dat je een leuke stem had aan de telefoon...' Kijk dat is natuurlijk leuk om te horen.
We gaan - zoals ze dat hier doen - via de garage en de bijkeuken naar binnen, en komen via een ruime hal, met de voordeur (die dus nooit gebruikt wordt) in een gezellige woonkeuken. 
De schuifdeuren naar de woonkamer staan open en ik zie een nogal lege woonkamer. Misschien wel iets 'te' opgeruimd?
Aan de keukentafel en aan een lekker bakje koffie stel ik mijn vragen aan Hester:

1 Hoe ben je bij mijn thuisstudie terecht gekomen en waarom ben je eigenlijk mee gaan doen?
Ik kwam de thuisstudie precies op het juiste moment tegen op het blog 'Eenvoudig leven'. 
Ik was toen net anderhalf jaar weduwe. Mijn man is anderhalf jaar ziek geweest. En we woonden hier in dit huis nog maar een maand of acht toen hij de diagnose kreeg. De tuin was nog niet eens helemaal aangelegd, in huis moest nog van alles afgemaakt worden, zoals dat gaat als je in een nieuw huis komt wonen, toen onze wereld op de kop kwam te staan. Ons hoofd stond een hele tijd helemaal niet naar huishouden, laat staan naar opruimen. Eigenlijk kwam jouw cursus als geroepen. Ik had iets nodig om in beweging te komen, want ik wist eerlijk gezegd niet meer waar ik moest beginnen en waar ik de tijd vandaan moest halen. Ik werkte 30 uur, had twee tienerdochters die net hun vader waren verloren, een groot huis met een super grote tuin, mijn ouders die zorg nodig kregen, een ernstig zieke vriendin en een heleboel overtollige spullen.

2 Heb je geen vriendinnen of familie die je hadden kunnen helpen?
Eigenlijk wilde ik voor niemand mijn rommel als een probleem etaleren. Ik had mijn handen vol om voor mij en de kinderen alles zo gewoon mogelijk door te laten gaan.
Ook toen mijn man nog ziek was. Mijn hoofd was vol. Ik wist niet hoe ik hulp moest vragen zonder mijn zelfstandigheid op te geven. Zelf wist ik echt niet waar te beginnen. En dan is het fijn als iemand - die ik niet tegen kom bij de bakker - mij gewoon vertelt wat mij te doen staat: 
Dat ik domweg gewoon mijn koelkast, mijn medicijnkastje of mijn keukenlades kan uitmesten, schoonmaken en beter organiseren. Het is heerlijk om iets af te hebben en met trots naar te kijken. En daarnaast is het ook nog heel stimulerend om van de juf steeds een pluim te krijgen!

3 Heb je dan helemaal geen hulp gezocht?
Nou met de tuin wel. Ik heb tuindagen georganiseerd, waarbij vrienden en familie mij hielpen met de grote bomen en struiken snoeien, de dakgoten schoonmaken, terras onkruidvrij maken enzo. Ik zorgde dan voor groentesoep en broodjes, en dat was vaak heel gezellig en dan maken vele handen licht werk. Ook helpt mijn neef me door het gras te maaien en mijn broer staat wel eens op de ladder om de buitenramen te lappen, want dat durf ik niet zelf.
Maar in huis vind ik dat intiemer en houd ik het opruimen liever een beetje voor mijzelf.

4 Hoe vond je het om on-line verslag te doen van de opruimacties?
Ik vond dat juist heel leuk om te doen. Om verslag te doen van wat ik had gedaan en wat er nu weer afgevinkt kon worden van mijn to-do-lijst. Dan was ik trots. Maar ook, als ik wel eens een lastige opruimhobbel tegen kwam kon ik dat schrijven en dan kreeg ik van jou tips om iets op een andere manier te proberen. Maar het allerleukste vond ik het om voor- en na foto's te maken. 
Je bent namelijk heel snel vergeten hoe iets was voor je er mee aan de slag ging. Ik wist vaak helemaal niet meer wat ik nu had weg gedaan zodra het de deur uit was. Door dat fotoverslag heb je dat weer paraat, kun je bijhouden wat je hebt gedaan en dat is echt inspirerend.
Je weet dat natuurlijk wel, maar hoe het voelt kun je je echt niet voorstellen van tevoren. En extra leuk: Je hebt het helemaal zelf gedaan! Dat is zo goed voor je zelfvertrouwen.

5 Wat vonden je kinderen er van dat je deze thuisstudie ging doen?

Soms vonden ze het lastig. Ik heb bijvoorbeeld een zolder die tsjokvol spullen stond. Maar op de zolder met de schuine kanten, waar ik net zelf kan staan is het niet fijn werken. Het is er zomers snikheet en je hebt ook ruimte nodig om op te ruimen. Dus dan sleepte ik een heleboel spullen naar beneden om ze in de woonkamer uit te gaan zoeken. Dan komt er dus een heleboel troep voor de dag, wat juist rommel in de woonkamer oplevert. Dat vonden die meiden niet gezellig. Maar het zijn pubers, die leven daar gewoon om heen. Ze zijn ook vooral met hun eigen dingetjes bezig en dat moet ook. Maar ze hebben wel gewoon gezien dat het hun moeder lukt om het huis opgeruimd te krijgen. Het is nog niet helemaal klaar, af en toe hebben we een rommelterugval, maar ik weet zeker dat ik dat steeds makkelijker en sneller weer op de rit heb. 
En eerlijk is eerlijk, we zijn alle drie heus echt minder vaak dingen kwijt.

6 Is het makkelijker geworden om spullen weg te doen?
Ja dat gaat met steeds minder moeite.
In de lessen staat dat dat gaandeweg makkelijker gaat worden, daar hoop je dan maar op. Maar het is echt zo!

Ik heb al een aantal keren op een rommelmarkt gestaan waar veel spullen een nieuwe eigenaar hebben gekregen.
De opbrengst is leuk meegenomen.

In de garage staan al weer heel wat dozen klaar voor de eerstvolgende rommelmarkt.


Wat ook stimulerend werkt is om nu te merken dat kamers en kasten er opgeruimder (en gezelliger) uit gaan zien. Met name de zolder is veranderd van een volgepakt hok tot een ruimte die ik aan iedereen zou durven laten zien. Er staan alleen nog de kerstspullen en spullen die bij het huis horen, zoals bijvoorbeeld behang en wat zorgvuldig uitgezochte en stofvrij opgeborgen kratten met herinneringen aan mijn man, studieboeken van mijn opleiding 25 jaar geleden - die nu ook zo langzamerhand wel eens weg kunnen - en tijdschriften die ik nu stapel voor stapel mee naar beneden neem om die s'avonds bij de televisie nog even door te kijken en eventueel dingen uit te halen voor ik ze weg doe.

7 Welke nieuwe opruimgewoontes werken goed voor jou?
Voor mij werkt het heel goed dat ik niet lang wacht met opruimen. Dus dat ik spullen snel op hun eigen vaste plek leg. En probeer om dingen af te maken. Dat is soms wel lastig, want ik ben naast alles wat ik normaal al doe vaak taxi-mama. Dan ben je met iets bezig en dan moet ik iemand ophalen of wegbrengen, of er komt iets anders tussen en dan blijft waar ik mee bezig ben liggen. Omdat ik alleen ben kan je niet even wat taken verdelen, dus elke ouderavond ben ik aan de beurt. Alleen al daarom is het soms lastig om de tijd en de energie te vinden om opruimklussen ook echt af te maken. Daarbij is de cursus wel een prettige stok achter de deur!

8 Welke opruimtips werken goed voor jou?

• Het maken van foto's is voor mij stimulerend. Door het maken van de voor - foto vind ik het al makkelijker om te beginnen. En een goed begin is het halve werk.
• Het opdelen van een grote klus in kleine klussen. Daarmee blijft het behapbaar. Ook de tien-minuten-opdracht was vond ik gewoonweg leuk om te doen, en dat helpt!
• Zorgen dat er minder spullen het huis in komen. In de supermarkt neem ik nu vaak een mandje, zodat ik net even wat langer nadenk of ik boodschappen echt nodig heb. Als ik een aanbieding zie voor waspoeder en ik weet dat nog twee pakken thuis heb, dan laat ik ze staan. Er komt heus nog wel eens vaker een aanbieding. Laatst kwam mijn moeder met een stapel tijdschriften. Of ik die wilde? Toen heb ik bewust nee gezegd, ik ben nu eerst alle stapels van de zolder aan het wegwerken. 

9 Hoe houd je het volgen van deze cursus vol en de moed er in?
Ik vind het fijn dat ik mijn eigen tempo kan bepalen. Als andere dingen mijn aandacht vragen kan ik het opruimen even wat rustiger aandoen. En als ik de geest krijg kan ik lekker doorstomen.
Het is fijn om in je eigen huis en op je eigen tijd en vanuit je eigen energie op te ruimen.

Ik vraag Hester om de rommelfactortest die ze in les 1 heeft ingevuld nu opnieuw de doen.
Haar score bij aanvang was 23. Nu komt ze uit op een mooie rommelfactor van 15.  
Een score van 10 - 15 betekent het volgende: Er verschijnen her en der wat probleempuntjes. Las af en toe een klusmoment in. Het is een kwestie van goed bijhouden.
Dat bijhouden blijkt voor Hester heel belangrijk. Vandaar dat ze van plan is om na afloop weer bij les 1 te beginnen om te kijken of het zo lukt om met minder moeite meer routine op te bouwen.

10 Ben je achteraf blij dat je je hebt ingeschreven voor deze thuisstudie: 'Opgeruimd wonen!'?
Ja, het heeft me veel gebracht en echt verder geholpen. Misschien is het leuk om te vertellen dat het ook gelukt is om het laatste half jaar twaalf kilo af te vallen. Ik wandel veel en dat geeft een vitaal, gezond gevoel. Dat is fijn nu ik als single mama verantwoordelijk ben voor onze twee dochters. Het geeft me het gevoel dat ik best veel aan kan en zelf de regie over mijn leven voer.

PS Een grappige reactie kwam van een vriendin die ik had verteld over deze opruimcursus: 'Komen ze dan thuis de boel controleren?'  (Jacquelien: 'Nee hoor, maak je geen zorgen..') 

Hester, heel hartelijk bedankt voor dit interview.
Je bent de eerste van mijn deelnemers die deze thuisstudie bijna helemaal afgerond heeft.
Ik heb het je al vaker gezegd: 'Ik heb heel veel bewondering voor je!' Ik vind je geweldig. Het is inspirerend om van jou te horen: 'Het kan moeilijk zijn, maar dit lukt mij gewoon!'.  En dat zien je dochters ook, wat heerlijk voor ze. Ik wens jullie het aller allerbeste toe.